این سیاره دور ممکن است اولین سیاره ای باشد که مداری مشترک با سیاره دیگری دارد

وقتی یک خواهر و برادر کوچک به دنیا می‌آید، بچه‌های بزرگتر باید یاد بگیرند که درگیر شوند – و اتفاقی مشابه می‌تواند در منظومه ستاره‌ای در فاصله 400 سال نوری از ما رخ دهد، جایی که ظاهراً یک سیاره هنوز در مدار یک غول گازی در حال شکل‌گیری است.

اگر تایید شود، این اولین باری است که دو سیاره را در مداری مشترک می‌بینیم. در حالی که ما سیارک های کوچک زیادی را می شناسیم که به دور مشتری می چرخند، به نام تروجان ها، و حتی برخی از آنها که به دور زمین می چرخند، به احتمال زیاد به طور کامل توسط میدان های گرانشی سیارات دستگیر شده اند، نه اینکه در جای خود تشکیل شوند.

اکنون، آلوارو ریباس و همکارانش از دانشگاه کمبریج یک ابر گرد و غبار را مشاهده کرده‌اند که به نظر می‌رسد یا شبیه یک سیاره در حال شکل‌گیری یا یک سیاره باقی‌مانده است که به نظر می‌رسد در همان مدار سیاره فراخورشیدی PDS 70b قرار دارد، یک غول گازی هفت برابر جرم. مشتری که هنوز در مراحل اولیه شکل گیری است. اگر این درست باشد، و اگر این در نهایت منجر به تشکیل سیارک‌ها، قمرها و احتمالا سیارات زمینی شود، این احتمال را باز می‌کند. ریباس می گوید: به این نوع اسب های تروا که در محل متولد می شوند.

برای یافتن سیاره دوم، ریباس و همکارانش از آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در شیلی، دومین تلسکوپ بزرگ جهان، استفاده کردند تا به نقاط لاگرانژی PDS 70b، نقاط پایدار گرانشی که احتمالا اجرام تروجان در آن‌ها ساکن هستند، نگاه کنند. آنها توپی از غبار را در اطراف توده ماه زمین که از سنگ هایی به اندازه سانتی متر تشکیل شده بود، پیدا کردند.

ماتیجا کوک از موسسه SETI در کالیفرنیا می گوید: «این یک سیستم بسیار جوان است. این ماده مداری اولیه است، با سیاره شکل گرفته است، و این غبار و شاید گاز در نقطه تروجان جمع شده است، در حالی که سیاره در حال رشد بود. این چیزی نیست که ما در منظومه شمسی داریم.

ما در حال حاضر فقط یک عکس فوری از سیاره مشکوک داریم، اگرچه در موقعیتی است که اگر به دور سیاره مشترک بچرخد، انتظار داریم در آن قرار گیرد. ریباس می‌گوید برای تایید کامل مدار آن، باید منتظر رصد بعدی در فوریه 2026 باشیم و برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ترکیب آن، ممکن است تا سال 2030 منتظر بمانیم تا ALMA ارتقا یابد.

وقتی بیشتر بدانیم، هنوز این سوال وجود دارد که این شی را چه نامی بگذاریم. به گفته اتحادیه بین المللی نجوم (IAU)، یک سیاره باید تنها جرم غالب در منطقه گرانشی خود باشد، وضعیتی که به آن “پاکسازی همسایه” می گویند – به همین دلیل است که پلوتو به سیاره کوتوله تنزل داده است، زیرا قمر آن شارون بزرگ است. به اندازه ای است که اثر گرانشی خود را داشته باشد.

«اگر چیزی در محل این نقطه لاگرانژی شکل می‌گرفت و مثلاً جرم زمین بود، آنگاه تعریف سیاره یک وارن بود. [IAU] تعریف، می گوید.» با این حال، تعریف IAU فقط به طور رسمی برای سیارات منظومه شمسی اعمال می شود، و این وضعیت سیاره کوچک را به یک منطقه خاکستری تبدیل می کند.