مولتیپل اسکلروزیس: یک نشانگر ژنتیکی برای شدت بیماری کشف شده است

محققان اولین نشانگر ژنتیکی را برای شدت مولتیپل اسکلروزیس شناسایی کردند. واریانت ژنتیکی در افرادی مشاهده شد که پیشرفت سریعتر بیماری را تجربه کردند و در نتیجه ناتوانی آنها افزایش یافت. این کشف می تواند به درمان های موثرتری برای این بیماری منجر شود.

مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن عصبی است که باعث ایجاد ضایعات در مغز و مشکلاتی در راه رفتن، حافظه و سایر عملکردهای بدن می شود. مشخص نیست که چرا برخی از افراد مبتلا به این بیماری می توانند با درمان زندگی نسبتاً طبیعی داشته باشند در حالی که برخی دیگر پیشرفت سریع بیماری را تجربه می کنند.

بنابراین، عادل هارود از دانشگاه مک‌گیل در کانادا و همکارانش با استفاده از داده‌های 22389 فرد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، یک مطالعه مرتبط با ژنوم گسترده انجام دادند. این نوع مطالعات از تجزیه و تحلیل آماری برای شناسایی ژن های مرتبط با ویژگی های خاص مانند شدت مولتیپل اسکلروزیس استفاده می کنند.

پس از تجزیه و تحلیل نزدیک به 8 میلیون واریته ژنتیکی، محققان دریافتند که یکی از آنها با درجه ناتوانی در افراد مبتلا به ام اس مرتبط است که بر اساس سن تنظیم شده است. به طور متوسط، افراد مبتلا به کنه 3.7 سال زودتر از افراد بدون کنه به کمک نیاز داشتند.

این تیم سپس نمونه‌های بافت مغز جمع‌آوری‌شده از یک گروه جداگانه از 290 نفر را که بر اثر مولتیپل اسکلروزیس فوت کرده بودند، بررسی کردند. به طور متوسط، افرادی که این علامت را داشتند، تقریباً دو برابر بیشتر از افراد دارای ضایعات در بیرونی ترین لایه مغز و در ساقه مغزشان دیده می شد. بدون او. محققان می گویند این نشان می دهد که این نوع در آسیب های عصبی که منجر به ایجاد مولتیپل اسکلروزیس می شود، دخیل است.

ويولين هريس از مركز تحقيقات ام اس Tisch در نيويورك مي گويد اين كشف مي تواند به پزشكان كمك كند تا افراد مبتلا به ام اس را كه احتمال ابتلا به بيماري شديد بيشتري دارند را شناسايي كرده و برنامه هاي درماني را بر اساس آن تنظيم كنند. او می‌گوید: «این داده‌های جدید همچنین می‌تواند به ما در درک بیماران و احتمالاً طبقه‌بندی آنها هنگام آزمایش رویکردهای درمانی جدید کمک کند.

یکی از محدودیت های تحقیق این است که همه شرکت کنندگان از تبار اروپایی بودند. محققان نتوانستند نتایج را در دو گروه از مردم آفریقایی و اسپانیایی تبار تکرار کنند. آنها می گویند که این ممکن است به دلیل حجم نمونه کوچک این گروه ها باشد.