آیا حقیقت را از مه کوانتومی می گیریم یا بدون ما وجود دارد؟

چه کسی یا چه چیزی تابع موج را تجزیه می کند؟

اجسام کوانتومی ، اعم از اتم های واحد ، الکترون ها یا فوتون های سبک ، به دلیل ظاهری اینجا ، آنجا و همه جا – و در واقع همه چیز – به یکباره مشهور هستند (نگاه کنید به “مرجان های غول پیکر وسیع ترین در صخره های بزرگ مرجانی”). این ابرها به عنوان ابرهایی از احتمالات وجود دارند که به صورت هیولایی نمایان می شوند که هنگام تفکر درباره اسرار کوانتومی نمی توانید از آن دور شوید: عملکرد موج.

در یک سطح ، تابع موج فقط یک عبارت ریاضی است که به شما اجازه می دهد احتمال ظهور یک ذره را برای مثال محاسبه کنید. این معما همانطور است که ریاضیات می گوید ، وقتی به آن نگاه می کنید ، عملکرد موج “فرو می ریزد” تا یک چیز قطعی باقی بماند که همه ما می توانیم در مورد آن توافق داشته باشیم. این تصویری از جهان ایجاد می کند که چشم های کلاسیک آموزش دیده ما می بینند. اما چگونه ریاضیات با واقعیت قبل از اندازه گیری ارتباط دارد – و عمل اندازه گیری دقیقاً چه چیزی تغییر می کند؟

اروین شرودینگر هنگامی که به گربه ای در داخل جعبه ای فکر می کرد که ممکن است در اثر یک فرایند کوانتومی تصادفی در داخل آن کشته شده باشد یا نباشد ، نگرانی ای را که ممکن است در ظاهر به واقعیت تبدیل کنیم ، احساس کنیم. قبل از اینکه شما نگاه کنید ، او پرسید آیا گربه در همان زمان مرده و زنده است؟

ارتدوکس ها نظریه کوانتومی را که به تفسیر کپنهاگ معروف است ، می گیرند و می گویند بله: ریاضی رشد می کند ، پس فقط ساکت شوید و محاسبه کنید. آنجلو باسی ، فیزیکدان نظری در دانشگاه تریست در ایتالیا می گوید: “از نظر عملی ، کاملاً کار می کند.” “اما از دیدگاه اساسی ، چرا عملکرد موج فرو می ریزد؟”

برخی فیزیکدانان معتقدند …