بررسی تب: یک اجاق گاز آهسته که تأثیر ماندگاری بر جای می گذارد

توسط گرگوری واکمن

تب

مایا دا باران

سینماها ، انگلستان را انتخاب کنید ؛ سینمای خانگی کرزون؛ اپراتور BFI

شات افتتاحیه تب این خلاصه ای کامل از چیزی است که اولین فیلم بلند مایا دا رین ، نویسنده و کارگردان فیلم را بسیار جادویی و منحصر به فرد می کند. در یک صفحه سیاه ، ما ناسازگاری بین جیرجیرک ها و پرندگان را می شنویم ، که نشان می دهد ما در قلب طبیعت هستیم. در عوض ، فیلم جلوی رونمایی از جاستینو (Regis Mirabeau) ، یک نگهبان 45 ساله با کلاه سخت و کت نارنجی با دید بالا در مقابل یک ظرف فلزی غول پیکر را می گیرد.

او به دوربین خیره می شود ، سپس چشمان خود را می بندد زیرا صدای کامیون ها و کشتی ها در بندری که در حال گشت زنی است به سرعت تحت تأثیر سر و صدای حیوانات و حشرات خواب آور قرار می گیرد.

بیوه جاستینو در مانائوس ، برزیل ، با دخترش ونسا (رزا پیکسوتو) ، تکنسین پرستاری زندگی می کند که او یاد گرفته بود برای تحصیل پزشکی در دانشگاه برازیلیا ، بیش از 2000 کیلومتر دورتر ، بورسیه تحصیل کرده است.

ونسا در فکر این است که آیا باید پدرش را ترک کند؟ جاستینو در محل کار دست و پنجه نرم می کند و چنان از تصورات دوران کودکی خود در یک روستای کوچک در قسمت دورافتاده ریو نگرو آمازون غرق شده است که تب تشخیص داده نشده ای دارد. در همان زمان ، موجودی اسرارآمیز در همسایگی خود خرابکاری می کند.

تب بدون شک ساعت سختی است. این به دور از انتقاد است ، اگرچه این بدان معناست که شما باید کمی بیشتر تلاش کنید تا به طور کامل بر روی این درام آرام آرام سرمایه گذاری کنید. دا رین حوصله و اطمینان فیلمساز با تجربه تری را به همراه می آورد ، زیرا او به تدریج مشکلات روزمره روتین جاستینو را به تصویر می کشد.

نه اینکه دیدیم جاستینو با عصبانیت منفجر شد. یکی از عناصر بسیار تب این بسیار جذاب و درخشان است شخصیت های او: سکوت و نگاه ها فیلم را سرشار از همدردی می کند.

تصمیم دا رین برای استفاده از بازیگران بومی منطقه ریو نگرو که اکثر آنها بازیگران اولین بار از مردم دسانو ، توسانو و تاریانا هستند ، اصالت ، جزئیات و بینش را به فرهنگی می رساند که فیلم را جذاب تر می کند. به

همچنین به این معنی است که تماشای جاستینو برای تهیه غذا ، گفتن یک ضرب المثل به نوه خود و استراحت بی سر و صدا در چوب لباسی می تواند هم ساده و هم تداعی کننده باشد. تماشای آرام آرام او را غم انگیزتر می کند ، روندی که میروپو آن را به صورت متفکرانه و متفکرانه به تصویر می کشد.

این فقط بازیگران و کارگردانی دا رین نیست تب می تواند آن را تماشا کند فیلمبرداری دقیق باربارا آلوارز زیبایی و شعر را حتی در پیش پا افتاده ترین مکان ها در طول فیلم پیدا می کند.

با این حال ، این کار فیلیپه شولتز-موزل بر روی صدا است که واقعاً اوج می گیرد تببه او نه تنها اطمینان حاصل می کند که اظهارات ترسناک شخصیت ها دارای قدرت است ، بلکه صداهای طبیعت و شهر را به شکلی ظریف ، آهنگین و فریبنده گرد هم می آورد و با هم ترکیب می کند.

متأسفانه فیلم مشکلات خود را دارد: گاهی اوقات سرعت بسیار کند است ، یا مشکلات شخصیت ها بسیار مبهم و قابل جمع است. با این حال ، دا رین همه چیز را در یک عکس واقعاً متفکرانه و لمس کننده به هم پیوند می دهد.

نه فقط تب این شامل موضوعات به موقع مربوط به سلامت روان ، خانواده و آثار سرمایه داری است ، اما پایان آن آنقدر کامل است که ممکن است باعث شود شما اولویت ها و انتخاب های زندگی خود را زیر سوال ببرید.