بررسی 12 بایت: جانت وینترسون در زمینه هوش مصنوعی و کاهش عمر دوتایی

توسط لورا گریس سیمپکینز

جانت وینترسون ، نویسنده پرتقال تنها میوه نیستاو پس از خواندن کتاب «تکینگی نزدیک است» ری کورزویل ، شروع به چرخش در مورد هوش مصنوعی کرد. از آن زمان ، علم و فناوری هوش مصنوعی رمانهای او را غنی کرده است ، از جمله رمان فرانکشتاین در سال 2019.

12 بایت این اولین کتاب غیر داستانی وینترسون در زمینه هوش مصنوعی است. این کتاب با داشتن 12 مقاله یا “بایت” که یک خواندن غیرمعمول و سرگرم کننده را تشکیل می دهد ، به همان اندازه شاداب است که بقیه آثار او.

در هر مقاله ، وینترسون هوش مصنوعی را به معرض نمایش می گذارد و از زوایای مختلف به آن می اندیشد. یکی از قابل تأمل ترین (و ایجاد کننده لبخند) استراحت های ناشی از آن ، رفتار او با معنویت است. او با مقایسه هئون های عرفانی (شبیه فرشتگان) با کیوبیت های کوانتومی و خدا با چاپگر سه بعدی و بارگذاری ذهن ، نشان می دهد که هوش مصنوعی از بطن انسان در جستجوی معنا متولد شده است – به گفته او ، این تلاش در یک حالت دگرگون شده است. تعقیب مردانه

اگرچه وینترسون ادعا می کند که “این سابقه هوش مصنوعی نیست” ، 12 بایت ردیابی زنان تاریخی و معاصر که از سابقه رایانش و آینده هوش مصنوعی نوشته اند. از مبارزات آدا لاولیس علیه ظلم قرن نوزدهم تا شیوه ای که نقش های مهم کاترین جانسون و دیگر زنان آفریقایی-آمریکایی در ناسا در طول مسابقه فضایی تا قبل از کتاب و فیلم تا حد زیادی ناشناخته بود. شخصیت های پنهانوینترسون بر اهمیت آن تأکید می کند.

به اندازه کافی تغییر نکرده است. او از یک تکنسین مرد گوگل که توانایی های زنان در ایمیل های شرکت را دست کم گرفته بود و یک فیزیکدان که در مورد اینکه چرا زنان واقعا در فیزیک در CERN مناسب نیستند سخنرانی کرد ، ادعا کرد که این رویدادها ناهنجاری نیستند ، بلکه نشانگر سوگیری های سیستمیک است. که عدم وجود مدیران عامل زن و کارگران زن و دانشجویان در زمینه های علم ، فناوری ، مهندسی و ریاضیات را توضیح می دهد. اما چرا این دو نفره که از کلیشه ها ساخته شده است ، جاودانه می شود؟

وینترسون از همه اینها خجالتی نیست ، اما حساب شده و خوش بینانه خوش بین است. شما فکر می کنید هوش مصنوعی فرصتی را برای اصلاح وضعیت فراهم می کند. او انسان نیست و جنسیت و نژاد ندارد. شما نوشتید “کامپیوترها دوتایی نیستند بلکه از یک سیستم دودویی استفاده می کنند”. هوش مصنوعی ممکن است به ما بیاموزد که حتی از نظر هوش کمتر دوتایی باشیم.

“ما هوش خودمان را داریم و همچنین هوش هوش مصنوعی را داریم ، اما ما در حال حل مشکلات انسانی نیستیم”

او می پرسد منظور ما از “من” در “هوش مصنوعی” دقیقاً چیست. تعریف ما بر اساس دوگانگی دکارت است ، که می گوید: “آگاهی که با استدلال منطقی ، قیاسی و حل مسأله از نوع (گاهی اوقات) توسط انسانها نشان داده شده است. به نظر او ، توسط مردان مرد”.

در این زمینه ، ما قبلاً هوش مصنوعی را شکست داده ایم: سریعتر از ما “فکر می کند” ، و لپ تاپ های سطح بالا 100 میلیارد دستورالعمل در ثانیه اجرا می کنند. وینترسون می گوید ، ما هوش خودمان و همچنین هوش مصنوعی را داریم ، اما به هیچ عنوان در حال حل مسائل انسانی مانند برابری جنسیتی ، نژاد یا بحران آب و هوا نیستیم. او نتیجه می گیرد که ما تعریف غیر باینری از هوش نداریم ، که شامل هوش هیجانی و عشق است. شما فقط در صورتی می نویسید که دکارت “من عاشق هستم ، بنابراین هستم” را نیز نوشته باشد.

12 بایت این یک راه حل خوشامدگویی از وحشتی است که با نظرسنجی های غیر تخصصی هوش مصنوعی همراه است و به راحتی می توان از روایت پرهیجان نویسنده غافلگیر شد.

در حالی که وینترسون خوشبین است که از هوش مصنوعی یاد بگیریم ، واضح است که افراد مشابهی (سفیدپوستان ، از نظر آماری) برنامه نویسی و طراحی آن را انجام می دهند. گذشته از افزایش تنوع در محل کار ، که به آرامی در حال رخ دادن است ، آنها نمی پذیرند که چگونه هوش مصنوعی می تواند از تغییر جهت گیری سازندگان خود جلوگیری کند.

با مقاله های تخیلی ، بصیرت انگیز و گسترده او ، 12 بایت بدون شک خوانندگان را ترغیب می کند تا حلقه های خود را پیرامون هوش مصنوعی ایجاد کنند. آنچه کمتر قطعی است این است که آیا ما را از یک مدار نظری نامحدود خارج می کند و به ما الهام می بخشد که در مورد مسائل هوش مصنوعی اقدامی انجام دهیم.