ترس از شکارچیان به این معنی است که گنجشک ها برای بزرگ کردن جوجه ها تا بزرگسالی تلاش می کنند

گنجشک های گروهی از جزایر کانادا با ترس از حضور شکارچیان در نزدیکی رفتار خود را تغییر می دهند و تجربه نشان می دهد که این امر توانایی آنها را برای بزرگ کردن فرزندان خود تا بزرگسالی کاهش می دهد.

توسط لوک تیلور

یک مطالعه در کانادا نشان داد که ترس از شکارچیان به تنهایی برای کاهش جمعیت پرندگان در عرض چهار سال کافی است.

شکارچیان رشد جمعیت طعمه های خود را با کشتن و خوردن آنها کاهش می دهند، اما درک کمی وجود دارد که چگونه حضور آنها بر رفتار طعمه آنها تأثیر می گذارد.

برای شبیه سازی حضور شکارچیان طبیعی، لیانا زانت از دانشگاه وسترن در انتاریو و همکارانش بلندگوهایی را از درختان در 104 منطقه پرندگان وحشی آوازخوان آویزان کردند. پنج جزیره در بریتیش کلمبیا، کانادا.

در 51 منطقه، محققان از بلندگوها استفاده کردند تا گنجشک ها را در معرض صدای شکارچیان خود از جمله شاهین، راکون و کلاغ قرار دهند. در 53 منطقه دیگر از بلندگوها برای پخش تماس های صوتی گونه های بی خطر مانند غازها استفاده شد. این آزمایش در سه فصل تولید مثل به طول انجامید.

بلندگوها به طور منظم جابجا می شدند و صدای ضبط شده شکارچیان یا گونه های بی خطر کمی تغییر می کرد تا گنجشک ها به صداهای ضبط شده عادت نکنند. علاوه بر این، تمام مکان‌های لانه‌سازی گنجشک‌ها با حصارهای الکتریکی و شبکه‌هایی با سوراخ‌هایی که به اندازه کافی بزرگ بودند، اما برای شاهین‌ها و کلاغ‌ها کوچک‌تر از آن بودند، در برابر شکارچیان واقعی محافظت می‌شد..

گنجشک هایی که صدای شکارچیان را می شنیدند، به طور متوسط ​​می توانستند 53 درصد کمتر از گنجشک هایی که صدای یک گونه بی خطر را می شنیدند، در سنین باروری فرزندان خود را پرورش دهند.

مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ترس از شکارچیان تعداد تخم‌گذاری‌های پرندگان را کاهش می‌دهد، اما مطالعه نکرده‌اند که آیا پرندگان در پرورش جوجه‌های خود مشکلی دارند یا خیر. وقتی همه عوامل – از تعداد تخم‌گذاری‌ها گرفته تا تعداد جوجه‌آوری و رشد جوجه‌ها – در نظر گرفته شد، محققان پیش‌بینی می‌کنند که جمعیت گنجشک‌های خانگی در نتیجه حضور یا حضور شکارچی‌ها در عرض چهار سال به نصف کاهش می‌یابد.

زانت می‌گوید: «این کاهش‌ها در هر مرحله از زندگی اتفاق می‌افتد، و تأثیر تجمعی ترس بر تعداد فرزندان در دسترس برای استخدام در جامعه پرورشی وجود دارد.

زانت می‌گوید این تا حدی به این دلیل است که گونه‌های طعمه باید زمان بیشتری را برای مشاهده شکارچیان صرف کنند و زمان در دسترس برای علوفه را کاهش دهند.

گنجشک‌ها با انرژی کمی از غذا، از نظر تعداد تخم‌هایی که می‌توانند بخرند و تعداد جوجه‌هایی که می‌توانند توانایی پرورش آن را داشته باشند، محدود می‌شوند. حتی جوجه‌های زنده‌مانده ممکن است از عوارض جانبی ناشی از کمبود غذا در لانه رنج ببرند: مطالعات نشان می دهد که پرندگان وقتی غذای کمتری دارند مانند جوجه ها آهنگ های کمتری یاد می گیرند. احتمالاً به دلیل تأثیر بر رشد مغز است.

زانت می‌گوید همه حیوانات، از حشرات گرفته تا فیل‌ها، واکنش‌های ترسناکی نسبت به شکارچیان نشان می‌دهند، بنابراین احتمال کاهش رشد جمعیت نیز وجود دارد، اگرچه ممکن است پرندگان و پستانداران به دلیل اهمیت مراقبت والدین در رشدشان بیشتر تحت تأثیر قرار گیرند.

تأثیری که شکارچیان با ایجاد ترس دارند، به شواهد فزاینده ای اضافه می کند که از دست دادن شکارچیان به طور چشمگیری بر کل اکوسیستم ها تأثیر می گذارد.

زانت می‌گوید: «این واقعاً تأیید می‌کند که شکارچیان گونه‌ای ضروری هستند که می‌توانند نیروی عظیمی از طریق ترس باشند».

مرجع مجله: PNASDOI: 10.1073/pnas.2112404119

برای جشنواره ای شگفت انگیز از ایده ها و تجربیات به ما بپیوندید. New Scientist Live Go Hybrid، با یک رویداد زنده حضوری در منچستر، انگلستان، همچنین می توانید از راحتی در خانه خود از آن لذت ببرید. از 12 تا 14 مارس 2022. اطلاعات بیشتر.