تغییر آب و هوا: برنامه های انتشار کربن کشورها بسیار کمتر از هدف 1.5 درجه سانتیگراد است

برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد هشدار می دهد که برنامه های ملی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای هنوز بسیار کمتر از آنچه برای جلوگیری از تغییرات فاجعه بار آب و هوا لازم است است.

توسط مادلین Kf

گزارش سازمان ملل که هشدار می دهد پیشرفت از زمان نشست COP26 در سال گذشته “به اندازه کافی ناکافی” بوده است، می گوید که برنامه های ملی برای کاهش انتشار کربن مسیر معتبری برای محدود کردن گرمایش جهانی به 1.5 درجه سانتی گراد باقی نمی گذارد.

با توجه به گزارش شکاف انتشار گازهای گلخانه ای برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، در مسیر فعلی، جهان در مسیر افزایش فاجعه بار 2.6 درجه سانتی گراد تا پایان قرن قرار دارد.

اجلاس آب و هوای COP26 در گلاسکو، انگلستان، در سال 2021 با توافقی به پایان رسید که کشورها برنامه های جسورانه تری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ظرف یک سال ارائه خواهند کرد.

بوریس جانسون، نخست وزیر وقت بریتانیا، گفت که این توافق یک «تغییرگر بازی» است و به این معناست که جهان اکنون «بدون شک در مسیر درستی» در مبارزه با تغییرات آب و هوایی حرکت می کند.

اما گزارش UNEP این خوش بینی را خنثی می کند. وعده های به روز شده از زمان اجلاس سران نشان می دهد که کمتر از 1 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای برای سال 2030 پیش بینی می شود.

آن اولهوف از برنامه محیط‌زیست سازمان ملل می‌گوید: «شکاف بزرگی بین وعده‌های فعلی و آنچه واقعاً به آن نیاز داریم، وجود دارد. “[The report] او اساساً می‌گوید که از سال گذشته اتفاقات زیادی نیفتاده است و اگر واقعاً در این مورد جدی باشیم، باید به‌طور چشمگیری و بلافاصله تغییر کند.»

گزارش شکاف انتشار نگاهی گسترده به تمام وعده های آب و هوایی داده شده توسط کشورها، از جمله نه تنها برنامه های آب و هوایی ملی ارائه شده تحت فرآیند سازمان ملل، بلکه همچنین سیاست های داخلی و اهداف بلند مدت دارد.

دلیلی برای خوش بینی وجود دارد. افزایش دمای پیش بینی شده 2.6 درجه سانتیگراد بستگی به این دارد که کدام کشورها به اکثر اهداف برنامه های آب و هوایی رسمی خود برای سال 2030 دست یابند. دمای کره زمین تا پایان این قرن تنها 1.8 درجه سانتیگراد افزایش خواهد یافت.

با این حال، برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد هشدار می دهد که این سناریو “معتبر” نیست، زیرا برنامه های آب و هوایی کوتاه مدت اکثر کشورها به اندازه کافی بلندپروازانه نیستند که آنها را در مسیر انتشار خالص صفر در اواخر قرن قرار دهد.

برای مثال، چین و هند برنامه‌ای برای سال 2030 دارند که در آن انتظار می‌رود انتشار گازهای گلخانه‌ای تا پایان دهه افزایش یابد، سپس ظرف 30 تا 40 سال به صفر خالص کاهش یابد، که غیرواقعی تلقی می‌شود.

حتی اگر تمام برنامه های 2030 به طور کامل تحویل داده شوند، میزان انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2030 تنها 10 درصد کمتر خواهد بود، نه کاهش 45 درصدی مورد نیاز برای رسیدن به هدف 1.5 درجه سانتی گراد.

اولهوف می گوید: «خطر تمرکز بیش از حد روی آینده وجود دارد. “اهداف صفر خالص بسیار مهم هستند، اما به همان اندازه مهم حفظ تمرکز بر اقدام کوتاه مدت است، اقدام فوری که باید اتفاق بیفتد، به طوری که اهداف صفر خالص امکان پذیر و واقعی شوند.”

این یافته‌ها با ارزیابی جداگانه‌ای از سازمان ملل که در 26 اکتبر منتشر شد، مطابقت دارد که به طور خاص به برنامه‌های آب و هوایی ملی ارائه شده تحت توافقنامه پاریس می‌پردازد. این گزارش نشان می‌دهد که طرح‌های فعلی ارائه شده به سازمان ملل متحد، جهان را در مسیری برای گرم شدن ۲.۵ درجه سانتی‌گراد تا پایان قرن قرار می‌دهد.

این بر عهده رهبران جهان است که قرار است ماه آینده برای دور بعدی مذاکرات آب و هوایی به مصر بیایند، جاه طلبی بیشتری را برای کاهش “شکاف انتشار گازهای گلخانه ای” بین برنامه های فعلی و اهداف تعیین شده در توافقنامه پاریس انجام دهند.

الوک شارما، رئیس COP26، گفت: کشورها باید به وعده‌های خود در گلاسکو برای حفظ دمای 1.5 درجه سانتی‌گراد عمل کنند. وی در پاسخ به دو مطالعه سازمان ملل گفت: این گزارش‌ها نشان می‌دهد که اگرچه پیشرفت‌هایی داشته‌ایم – و هر ذره مدرک مهم است – نیاز فوری به موارد بیشتری است.

پیرس فورستر از دانشگاه لیدز، بریتانیا، می‌گوید که کشورها هنگام ملاقات در مصر باید برای تقویت واکنش خود به تغییرات اقلیمی تلاش بیشتری انجام دهند. او می گوید: «جهان بیش از هر زمان دیگری به همکاری بین المللی نیاز دارد. COP27 باید ارسال شود.

در خبرنامه رایگان Fix the Planet ما ثبت‌نام کنید تا هر پنج‌شنبه، مقداری از خوش‌بینی آب و هوا را مستقیماً در صندوق ورودی خود دریافت کنید.