تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) جانشین برنامه ریزی شده ناسا برای تلسکوپ فضایی هابل است که قرار است از طریق موشک آریان 5 آژانس فضایی اروپا (ESA) به فضا پرتاب شود. رصدخانه فضایی بلندپرواز قرار است پس از یکسری تاخیرها در 18 دسامبر 2021 از محل پرتاب در پایگاه فضایی اروپا نزدیک کورو ، گویان فرانسه بلند شود. از زمان طرح اولیه این پروژه در سال 1996 ، هزینه آن از 0.5 میلیارد دلار به نزدیک 10 میلیارد دلار رسیده است.

اگرچه JWST اغلب به عنوان جایگزینی برای هابل توصیف می شود ، اما قابلیت های آن در مقایسه با تلسکوپ نمادین قبل از آن کمی متفاوت است. در حالی که تلسکوپ فضایی هابل بیشتر در قسمتهای مرئی و فرابنفش طیف الکترومغناطیسی به نظر می رسد ، JWST طول موجهای بلندتر را در مادون قرمز بررسی می کند.

JWST به گونه ای طراحی شده است که حتی در لبه های جهان قابل مشاهده ، به گذشته نگاه کند. نور ساطع شده از اجسام در این قسمت دور از جهان – مانند اولین کهکشان ها – به شدت به سمت قرمز منتقل می شود ، این بدان معناست که برای تشخیص آن به تلسکوپ های مادون قرمز نیاز داریم. JSWT قادر خواهد بود به اندازه کافی ببیند که جهان در حدود 100 تا 250 میلیون سال پس از انفجار بزرگ ، حدود 13.6 میلیارد سال قبل ، هنگامی که اولین ستاره ها و کهکشان ها شروع به شکل گیری کردند ، چگونه است.

JWST متفاوت از هابل طراحی شده است ، با 18 آینه شش ضلعی که به شکل لانه زنبوری به عرض 6.5 متر مرتب شده اند ، در مقایسه با آینه کروی هابل با قطر 2.4 متر. این بدان معناست که JWST 6.25 برابر بیشتر از تلسکوپ فضایی هابل دارای سطح جمع آوری نور خواهد بود. JWST دارای دوربین های ارتقا یافته خواهد بود و توسط یک محافظ آفتابی 22 12 12 متری محافظت می شود.

JWST از هابل که در حدود 570 کیلومتر از سطح زمین به دور خود می چرخد ​​، از زمین دورتر خواهد شد. JWST در نقطه لاگرانژی بین زمین و خورشید قرار می گیرد ، نقطه ای که جاذبه بین دو جسم مدور متعادل است ، به این معنی که چیزی که در آن نقطه قرار می گیرد می تواند با کمی تلاش در آنجا بماند. پنج مورد از آنها در منظومه زمین و خورشید وجود دارد و سیستمی که JWST به آن می پردازد 1.5 میلیون کیلومتر (یک میلیون مایل) از زمین و در جهت مخالف خورشید قرار دارد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب برای مطالعه کهکشان های جوان مورد استفاده قرار می گیرد و به س questionsالات مربوط به نحوه تجمع کهکشان ها و مشاهده ابرهای گرد و غبار برای تماشای شکل گیری ستارگان استفاده می شود. اما با مطالعه سیارات فراخورشیدی و اجرام منظومه شمسی مانند مریخ ، غول های گازی ، پلوتون و حتی برخی از سیارک ها و دنباله دارها ، به نظر می رسد بسیار نزدیکتر به خانه باشد.