خالص صفر: یک سوم از بزرگترین شرکت های جهان اکنون اهداف بلندپروازانه ای دارند

از سال گذشته در همین زمان، بسیاری از کشورها و شرکت‌های بزرگ اکنون متعهد شده‌اند که انتشار خالص خود را به صفر برسانند، اما جزئیاتی در مورد نحوه برنامه‌ریزی برای دستیابی به این هدف هنوز در دسترس نیست.

توسط جیمز دنین

بیش از یک سوم از بزرگترین شرکت های عمومی جهان، همراه با کشورهایی که بیشتر اقتصاد جهانی را در اختیار دارند، اکنون اهدافی برای کاهش انتشار خالص گازهای گلخانه ای به صفر دارند. با این حال، بسیاری از این تعهدات «صفر خالص» فاقد جزئیات اساسی در مورد چگونگی دستیابی یا تأیید آنها هستند.

یک کنسرسیوم تحقیقاتی به نام Net Zero Tracker فعالیت‌های آب و هوایی در دسترس عموم بیش از 4000 نهاد، از جمله شهرها، ایالت‌ها، ایالت‌ها و شرکت‌های تجاری عمومی را ارزیابی کرده است. استیو اسمیت از آکسفورد نت زیرو، یکی از اعضای کنسرسیوم، می‌گوید: آنچه در گزارش او ظاهر شد، «یک خبر خوب بود، که در آن وعده‌های صفر خالص عادی شد».

از زمانی که کنسرسیوم برای اولین بار در مارس 2021 این تمرین را انجام داد، پیشرفت قابل توجهی حاصل شده است. کشورهایی که 91 درصد از اقتصاد جهانی را تشکیل می دهند، تعهدات خالص خود را صفر کردند، در حالی که این رقم در سال گذشته تنها 68 درصد بود. این تعهدات اکنون برای کشورهایی اعمال می‌شود که 83 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی را تولید می‌کنند و 80 درصد جمعیت جهان را در خود جای داده‌اند که به ترتیب 61 درصد و 52 درصد در سال گذشته افزایش یافته است.

شرکت‌ها نیز پیشرفت‌هایی را انجام داده‌اند، به طوری که تنها یک پنجم از شرکت‌هایی که توسط محققان ردیابی شده‌اند، اعلام کرده‌اند که قصد دارند تا پایان سال 2020 به صفر برسند، در حالی که اکنون یک سوم شرکت‌ها هستند. تقریباً نیمی از شرکت‌های سوخت فسیلی تعهدات خالص خود را صفر کردند. شرکت هایی که مواد کربن فشرده و صنایع حمل و نقل را نمایندگی می کنند نیز اهدافی بالاتر از حد متوسط ​​دارند.

در حالی که جاه طلبی رشد کرده است، هنوز مشخص نیست که چگونه به آن دست خواهد یافت و چگونه پیشرفت تایید خواهد شد. بر اساس این گزارش، “فقدان نگران کننده اعتبار همچنان کل چشم انداز را فرا گرفته است”، خواه این کمبود اطلاعات در مورد نحوه استفاده از جبران کربن برای دستیابی به اهداف باشد یا فقدان اهداف موقت.

اسمیت می‌گوید، این نگرانی‌ها را به وجود می‌آورد که وعده‌های ستودنی صفر خالص راهی است برای «عدم توجه از انجام کارها در کوتاه‌مدت».

برای بهبود کیفیت، نه فقط کمیت، اهداف صفر خالص، این گزارش پیشنهاد می‌کند تا مقررات را برای تعریف تعهدات و مکانیسم‌های گزارش‌دهی که باید برای تعهد صفر خالص مورد نیاز باشد، گسترش دهد.