خرس‌های قطبی گرینلند برای شکار توسط یخ‌های آب شیرین در واکنش به از بین رفتن یخ دریا ناشی از تغییرات آب و هوایی سازگار شده‌اند.

گروهی متشکل از صدها خرس قطبی در جنوب شرقی گرینلند اغلب فوک‌هایی را شکار می‌کنند که بیرون از سوراخ‌های تنفسی طعمه‌های خود روی تکه‌های یخ آب شیرین شناور از یخچال‌های طبیعی در انتظار هستند، نمونه‌ای از حیواناتی که با از دست دادن یخ‌های دریا ناشی از تغییرات آب و هوایی سازگار هستند.

توسط کاریسا ونگ

گروهی از خرس‌های قطبی در جنوب شرقی گرینلند برای شکار توده‌های یخ آب شیرین از یخچال‌های طبیعی زمانی که یخ‌های دریا در ماه‌های گرم‌تر عقب‌نشینی می‌کنند، سازگار شده‌اند. این نشان می دهد که حیوانات ممکن است بیش از آنچه ما فکر می کردیم در برابر تغییرات آب و هوایی مقاوم باشند، اگرچه از بین رفتن یخ دریا بزرگترین تهدید برای بقای آنها است.

خرس‌های قطبی اغلب با منتظر ماندن در نزدیکی سوراخ‌هایی در بلوک‌های یخ شناور که طعمه‌هایشان برای نفس کشیدن می‌آید، فوک‌ها را شکار می‌کنند. فوک‌ها همچنین روی یخ کندتر از آب عمل می‌کنند، که به خرس‌های قطبی برتری می‌دهد. اما تغییرات آب و هوایی و در نتیجه از بین رفتن یخ های دریا این را تهدید می کند. در نتیجه، انتظار می‌رود این حیوانات طی سه نسل بعدی خرس‌های قطبی، یعنی حدود 35 سال، 30 درصد کاهش پیدا کنند.

کریستین رهبر از دانشگاه واشنگتن در سیاتل می‌گوید: «ما شواهدی از یک زیرجمعیت بسیار منزوی و قبلاً غیرقانونی از خرس‌های قطبی در سواحل جنوب شرقی گرینلند ارائه می‌کنیم که به شیوه‌ای خاص زندگی می‌کنند. آنها بیش از هشت ماه از سال را در آبدره‌های بدون یخ دریا زندگی می‌کنند، زیرا به یخ‌های یخچالی دسترسی دارند که می‌توانند در آن ماهیگیری کنند.»

لیدری و همکارانش نمونه‌های ژنتیکی خرس‌های قطبی را که از سال 2015 تا 2019 ردیابی کرده‌اند، تجزیه و تحلیل کردند و آن‌ها را با داده‌های مطالعات قبلی ترکیب کردند. آنها در اولین کشف خود دریافتند که چند صد خرس قطبی در جنوب شرقی گرینلند از نظر ژنتیکی منزوی ترین نوع خود هستند.

در حین ردیابی این حیوانات، تیم همچنین کشف کرد که این گروه جدا شده از نظر ژنتیکی حدود 250 روز در سال، زمانی که یخ‌های دریا ذوب می‌شوند، از میان توده‌های شناور یخ آب شیرین جدا شده از یخچال‌های طبیعی شکار می‌کنند. این به احتمال زیاد خرس ها را قادر می سازد در منطقه ای که یخ دریا ندارد، برای مدت طولانی تری نسبت به سایر زیستگاه های خرس های قطبی زندگی کنند.

در حالی که این نشان می‌دهد که همه خرس‌های قطبی انعطاف‌پذیرتر از آن چیزی هستند که قبلاً فکر می‌کردیم، یخ‌های یخبندان تا حد زیادی به حیوانات اطراف گرینلند و سوالبارد محدود شده است.

لیدر می‌گوید: «یخ یخ ممکن است به تعداد کمی از خرس‌های قطبی کمک کند تا با گرم شدن آب و هوا برای دوره‌های طولانی‌تری زنده بمانند و ممکن است برای جلوگیری از انقراض مهم باشد، اما برای اکثریت قریب به اتفاق خرس‌های قطبی در دسترس نیست.»

“اقدامات اقلیمی مهمترین چیز برای آینده خرس های قطبی است. بیشتر خرس های قطبی در قطب شمال به یخ دریا وابسته هستند.”

به گفته تاد اتوود از سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده، این یافته‌ها «نور امیدی را نشان می‌دهد که پناهگاه‌های دیگری ممکن است برای استفاده خرس‌های قطبی در دسترس باشد، به طوری که تا زمانی که انتشار گازهای گلخانه‌ای تا حد زیادی کاهش یابد و زیستگاه یخ دریا احیا شود، ادامه یابد. “

اما برای اطمینان از تداوم طولانی مدت [wild] جمعیت خرس های قطبی در نهایت به حفظ زیستگاه یخی دریا بستگی دارد. این امر مستلزم کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است.»

خرس های جدا شده ممکن است از نظر ژنتیکی برای شکار توسط یخ های آب شیرین سازگار شده باشند، اما این باعث نمی شود که آنها از اثرات تغییرات آب و هوایی مصون باشند.

“من گمان می کنم که پاشنه آشیل این گروه از خرس ها در حال افزایش مستمر باشد که بر تعداد فوک های حلقه ای در منطقه تأثیر منفی می گذارد. اگر فوک های حلقه دار محل زادآوری نداشته باشند، طعمه اصلی خرس ها ممکن است ناپدید شود.” اندرو دروچر از دانشگاه آلبرتا در کانادا می گوید.

مرجع مجله: علوم، DOI: 10.1126 / science.abk2793