دایناسوری که مچ دستش شکست ممکن است هنگام جفت گیری سقوط کرده باشد

استخوان دایناسور کشف شده در شرق روسیه شواهدی از آسیب ناشی از گیاهخواری در هنگام سقوط ناشیانه را نشان می دهد.

توسط کاریسا ونگ

دایناسور نوک اردک چهار پا که 68 میلیون سال پیش زندگی می کرد – در منطقه شرقی روسیه فعلی – احتمالاً پس از سقوط از حالت عمودی هنگام جفت گیری یا جستجوی برگ مچ دست خود را شکست.

او روی پاشنه های خود ایستاده بود شاید برای خوردن، جفت گیری، شاید فقط [passing] فیلیپو برتوسو از مؤسسه سلطنتی علوم طبیعی بلژیک می‌گوید: «زمانی که افتادم.

برتوزو و همکارانش با تجزیه و تحلیل استخوان پای جلویی یک دایناسور – اولنا – که در بلاگوشچنسک در جنوب شرقی روسیه کشف شد، از نوعی تصویربرداری اشعه ایکس برای انجام این کشف استفاده کردند.

برتوزو می‌گوید: «معمولاً این استخوان بسیار نازک، صاف و منظم است، اما در این مورد خاص، استخوان برآمدگی بزرگی در انتهای مچ داشت. “من فکر می کردم، آن حیوان بیچاره با این حیوان بیچاره چه کرد؟”

با بررسی انحنای استخوان و شکل آرنج، تیم تایید کرد که استخوان متعلق به یک هادروسور گیاهخوار است.Amurosaurus riabinini) که در گله هایی از ده ها تا صدها نفر زندگی می کردند. این حیوان نیمه بالغ، حدود 5 متر طول و 2 متر ارتفاع بود.

با تجزیه و تحلیل بازسازی دیجیتالی استخوان و مقایسه ساختار آن با استخوان اولنا متعلق به افراد آسیب دیده آ. ریابینینی افرادی که از همان محل فسیلی بودند، تیم تحقیقاتی نشان داد که دایناسور ممکن است از حالت عمودی سقوط کرده باشد و باعث شکستگی مورب در انتهای استخوان اولنا شده باشد. این منجر به رشد بیش از حد استخوان در طول فرآیند بهبودی شد.

برتوزو می گوید: “شکستگی کاملاً توسط این ساختار احاطه شده است که از استخوان در طول فرآیند بهبودی محافظت می کند.”

بر اساس میزان بهبودی استخوان‌ها، دایناسور احتمالاً حداقل چهار ماه قبل از مرگش لنگیده است. برتوزو می‌گوید: «ما می‌توانیم با اطمینان بدانیم که آسیب فوراً دایناسور را از بین نبرد، زیرا بدیهی است که وقتی می‌میرید، بدن شما نمی‌تواند التیام یابد.

برتوزو می افزاید: “تفکر در مورد این که این حیوانات چقدر انعطاف پذیر هستند بسیار قابل توجه است. با چنین ضربه ای، راه رفتن و دویدن بسیار دشوار بود.” حدس زده می شود که هادروسار ممکن است با مخفی شدن در میان گله ها محافظت شده باشد، اما تعیین اینکه آیا اعضای گله به مراقبت از آن کمک کرده اند یا خیر، بسیار دشوار است.

مرجع مجله: زیست شناسی تاریخیDOI: 10.1080 / 08912963.2022.2034805