دهانه های ماه می توانند برخوردهای گذشته با سیاه چاله های باستانی را آشکار کنند

سیاهچاله هایی که در انفجار بزرگ متولد شده اند ممکن است ماده تاریکی باشد که فیزیکدانان دهه ها به دنبال آن بوده اند – در صورت وجود آنها. در حال حاضر برنامه جسورانه ای برای یافتن زخم هایی وجود دارد که در سوراخ شدن ماه وجود دارد

توسط جاناتان اوکلاهان

اگر بر فراز سطح ماه پرواز کنید و آن را از نزدیک مطالعه کنید ، لزوماً چیز خاصی را مشاهده نخواهید کرد. البته گودال هایی وجود خواهد داشت ، صخره های خاکی و چند دشت آتشفشانی باستانی بی خاصیت. اگر در مکان مناسب هستید ، ممکن است نیم نگاهی به ردپای نیل آرمسترانگ داشته باشید. اما اگر بدانید به دنبال چه چیزی باشید ، ممکن است چیزی خارق العاده تر از همه اینها پیدا کنید. پنهان شدن در سطح ماه ممکن است زخمی باشد که توسط یک سیاهچاله کوچک باقی مانده است.

ما در مورد هیچ سیاهچاله باستانی صحبت نمی کنیم ، ما در مورد بقایای طلوع جهان صحبت می کنیم. تصور می شود که این هیولاهای نظری ، که به سیاه چاله های اولیه معروف هستند ، از عرض یک اتم واحد تا عرض کل منظومه شمسی ما متفاوت باشد. اگر آنها وجود داشته باشند ، ممکن است برخی از بزرگترین رازهای جهان ما را توضیح دهند ، از ریشه های سیاه چاله های عظیم در مرکز کهکشان ها تا جرم مرموز شبیه به سیاره در لبه منظومه شمسی. آنها همچنین ممکن است ماده تاریک را توضیح دهند – حدود 85 درصد از جرم جهان که ما نمی توانیم ببینیم ، اما باید بدانیم که به نوعی در آنجا وجود دارد.

تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر وجود این سیاهچاله ها وجود ندارد. اما اکنون ، دو فیزیکدان طرحی جسورانه برای تغییر آن ارائه کرده اند. آنها می خواهند سطح ماه را برای دهانه های باقی مانده از این سیاهچاله ها که در آن با ماه برخورد کردند – و در واقع از طریق آن – تمیز کنند. متیو کاپلان از دانشگاه ایلینوی می گوید: “کمی عجیب به نظر می رسد.” “اما تا زمانی که آن را بررسی نکنید ، هرگز نمی دانید.”

…