حبابی از الکترون‌های داغ در اطراف سیاه‌چاله کهکشان ما در جریان بود

برای حدود دو ساعت، حبابی از الکترون های فوق داغ با سرعت 30 درصد سرعت نور به دور سیاهچاله کلان راه شیری می چرخید، سپس نابود شد.

توسط لیا کرین

ستاره شناسان چیزی را کشف کرده اند که به نظر می رسد حبابی از الکترون های داغ است که با سرعت های خارق العاده ای به دور قوس A*، سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز کهکشان راه شیری می چرخد. این حباب عجیب می تواند به ما کمک کند تا در مورد چگونگی بلعیدن مواد اطراف خود سیاهچاله ها به ما کمک کند.

Maciek Wielgus در موسسه ماکس پلانک برای نجوم رادیویی در آلمان و همکارانش از آرایه بزرگ میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در شیلی برای رصد منطقه اطراف Sagittarius A* استفاده کردند که در آن سیاه‌چاله پرتو عظیمی از پرتوهای ایکس ساطع می‌کرد. دقایقی پس از این درخشش، آنها یک “نقطه داغ” عظیم از تشعشع را دیدند که احتمالاً از الکترون هایی تشکیل شده بود که تا میلیاردها درجه گرم شده بودند و به دور سیاهچاله در مداری در حدود فاصله ای که عطارد از خورشید می نشیند می چرخید.

عطارد 88 روز طول می کشد تا به دور خورشید بچرخد، در حالی که این حباب تنها حدود 70 دقیقه طول می کشد تا حلقه ای به دور قوس A* بسازد، یعنی حدود 30 درصد سرعت نور را طی می کرد. محققان توانستند آن را تنها برای دو مدار ببینند، قبل از اینکه از دید محو شود، یا آسیب دیده باشد یا دیگر نوری در طول موج هایی که ALMA می تواند ببیند ساطع نمی کند.

ویلگوس می گوید: «حباب نمی تواند خیلی کوچک باشد، زیرا حباب کوچک به این سرعت از بین نمی رود. حباب کوچک با حرکت در اطراف سیاهچاله نیروی برشی کمتری را تجربه می کند، بنابراین عمر طولانی تری خواهد داشت. “این یک حباب بزرگ است، او مرد کوچکی نیست.”

از مشاهدات تنها دو مورد از مدارها، محققان توانستند تعیین کنند که میدان های مغناطیسی مؤثر بر حباب به نظر می رسد که مطابق با مدلی از سیاهچاله ها به نام مدل دیسک مغناطیسی باشد. ویلگوس می‌گوید: «این به ما می‌گوید که شاید مدل‌های ما از این سیستم‌ها ارتباط واقعی با واقعیت داشته باشند.

مدار حباب همچنین نشان می دهد که ماده ای که مستقیماً سیاهچاله را احاطه کرده است در مسیری عمود بر قرص کهکشان به دور آن می چرخد، به این معنی که ما آن را از روی زمین علیرغم اینکه در دیسک قرار دارد می بینیم، که مشاهدات قبلی به آن اشاره کرده اند. همچنین. او می‌گوید: «ما در هواپیمای کهکشانی هستیم، بنابراین به نظر می‌رسد که باید آن را به تنهایی ببینیم، اما همان چیزی است که هست». “عجیب است.”

مطالعه دقیق‌تر این منطقه می‌تواند به ما کمک کند تا در مورد چگونگی بلعیدن ماده سیاه‌چاله‌ها و علت پرتاب جرقه‌های عظیم بیشتر بدانیم، اما ما باید این تحقیق را از راه دور انجام دهیم.

«منظره از این حباب نوعی کالیدوسکوپ جادویی خواهد بود – به دلیل خم شدن نور در کشش گرانشی سیاهچاله، به یک جهت نگاه می کنید و چیزی را از جهت کاملا متفاوت می بینید – اما برای زنده ماندن در چندین مورد باید بسیار انعطاف پذیر باشید. ویلگاس می گوید.

مرجع مجله: نجوم و اخترفیزیکDOI: 10.1051/0004-6361/ 202244493

برای سفر در سراسر کهکشان و فراتر از آن، هر جمعه، برای خبرنامه رایگان Launchpad ما ثبت نام کنید