بسیاری از حیوانات و گیاهان در قطب جنوب تا سال 2100 کاهش خواهند یافت.

طبق یک سناریوی معمولی، 65 درصد از جانوران و گیاهان وحشی قطب جنوب تا پایان قرن کاهش می‌یابد و پنگوئن‌های امپراتور از جمله کسانی خواهند بود که بیشترین کاهش جمعیت را متحمل می‌شوند.

توسط کورین وتزل

اگر تلاش‌های حفاظتی افزایش نیابد، حدود 65 درصد از جانوران و گیاهان قطب جنوب تا پایان قرن کاهش می‌یابد. گونه‌هایی که پیش‌بینی می‌شود بیشترین کاهش جمعیت را تجربه کنند، پنگوئن‌های امپراتور، پنگوئن‌های آدلی، پنگوئن‌های بند چانه و نماتدهای خاک هستند.

در یک تجزیه و تحلیل دو قسمتی، یاسمین لی از بررسی قطب جنوب بریتانیا و همکارانش داده های علمی را جمع آوری کردند تا تعیین کنند که کدام حیات وحش قطب جنوب در هر دو سناریو گرمایش متوسط ​​و شدید آسیب پذیرتر است. سپس، آنها از گروهی متشکل از 29 متخصص بین‌المللی تنوع زیستی قطب جنوب خواستند تا هزینه و اثربخشی استراتژی‌های مدیریتی مختلف را در قرن آینده ارزیابی کنند، مانند کاهش گردشگری و گسترش گونه‌های مهاجم.

تحت استراتژی های مدیریت فعلی و گرمایش متوسط، تیم دریافتند که 65 درصد گیاهان و حیوانات زمین تا پایان قرن کاهش خواهند یافت. اگر تا سال 2100 گرمایش به کمتر از 2 درجه سانتیگراد محدود شود، برآورد به 31 درصد کاهش می یابد. لی می‌گوید: «همه تمایل دارند قطب جنوب را به‌عنوان این بیابان دورافتاده و دست نخورده، عاری از این تهدیدات که بقیه جهان با آن روبرو هستند، تصور کنند، اما یافته‌ها چیز دیگری را نشان می‌دهند.

پرندگان دریایی همراه با پنگوئن های امپراتور از شدیدترین زوال ها رنج می بردند (آپتنودیت فورستری) تا سال 2100 90 درصد از جمعیت خود را از دست خواهند داد که عمدتاً به دلیل وابستگی آنها به یخ برای تولید مثل است. نماتدها در خاک خشک و پنگوئن های آدلی (Pygoscelis adeliae) انتظار می رود بیش از نصف کاهش یابد. همه گونه ها از تغییرات آب و هوایی رنج نمی برند: انتظار می رود برخی از گیاهان گلدار بومی با دمای گرمتر و آب مایع در دسترس بیشتر گسترش یابند.

در نهایت، 29 کارشناس مجموعا 10 گام کلیدی را برای کاهش جدی ترین آسیب با هزینه سالانه 23 میلیون دلار – بدون احتساب هزینه مقابله با تغییرات آب و هوا – شناسایی کردند که می تواند تا 84 درصد از گیاهان و حیوانات به نفع خود باشد. راه حل های امیدوارکننده افزایش حفاظت از زیستگاه برای گونه های آسیب پذیر، مدیریت گسترش بیماری و کاهش ورود گونه های مهاجم بوده است.

علی‌رغم چالش‌هایی که پنگوئن‌های امپراتور با آن روبرو هستند، لی می‌گوید این بدان معنا نیست که این گونه محکوم به انقراض است. او می‌گوید: «امید من این است که بتوانیم تغییرات آب و هوایی را به اندازه‌ای کاهش دهیم که این آینده‌ای نباشد که ما شاهد آن هستیم.»

مرجع مجله: زیست شناسی PLoSDOI: 10.1371/journal.pbio.3001921