همخونی گوریل های کوهستانی ویژگی های صورت آنها را مخدوش کرده است

گوریل های کوهستانی کوچک هستند و سطح همخونی آنها زیاد است – و اکنون شواهدی وجود دارد که همخونی ممکن است توضیح دهد که چرا برخی از گوریل ها دارای ویژگی های صورت منحرف هستند.

توسط کریستا لسته لیزر

میزان انحراف در ویژگی های صورت در برخی از گونه های گوریل در حال انقراض در حال افزایش است که احتمالاً به دلیل همخونی است.

عدم تقارن صورت در پستانداران – از جمله انسان – با نوعی مارپیچ به سمت بالا در اجزای صورت در اطراف یک نقطه مرکزی درست بالای فک مشخص می شود. کیت مک گراث از دانشگاه ایالتی نیویورک می گوید که قبلاً تصور می شد نتیجه چالش های اولیه زندگی باشد، مطالعه روی گوریل ها نشان می دهد که این پدیده ممکن است ناشی از همخونی باشد.

“یا همخونی به نحوی مستقیماً بر رشد صورت آنها تأثیر می گذارد یا آن [being] قارچ‌ها آن‌ها را نسبت به…بیماری‌ها یا چیزهایی که در اوایل زندگی‌شان ظاهر می‌شوند مستعدتر می‌کنند.» او می‌افزاید که ممکن است ترکیبی از هر دو عامل باشد.

به گفته مک گراث، دانشمندان حداقل از دهه 1970 عدم تقارن صورت را در گوریل های کوهستانی تشخیص داده اند – که “مانند یک مفصل در یک طرف صورت و فشاری است که صورت را می پوشاند”. در آن زمان، محققان فرض کردند که این تکامل به این دلیل است که حیوانات ترجیح می‌دهند در یک طرف دهان بجوند.

او می‌گوید بعداً، گروه‌های تحقیقاتی دیگر پیشنهاد کردند که عدم تقارن صورت ممکن است از تجربیات دشوار اولیه زندگی ناشی شود. اما از آنجایی که گوریل‌های کوهستانی – که امروزه تنها شامل 1000 نفر در دو گروه مجزا می‌شوند – چنین تنوع صورت زیادی دارند، مک گرات به این فکر کرد که آیا این روند در عوض با سطوح بالای همخونی مرتبط است.

برای بررسی، او و همکارانش تجزیه و تحلیل اشکال سه بعدی را روی جمجمه 40 گوریل کوه Virunga انجام دادند.گوریل برینگی برینگی) و آن را با 40 گوریل دشت شرقی مقایسه کنید (گوریل برینگی گرائری) و 34 گوریل دشت غربی (گوریل گوریل گوریل). همه گوریل‌ها بالغ بودند و نماینده نر و ماده‌هایی بودند که بین سال‌های 1880 و 2008 مرده‌اند.

آنها دریافتند که گوریل های کوهستانی تقریباً دو برابر گوریل های دشت شرقی و تقریباً سه برابر گوریل های دشت های غربی عدم تقارن صورت دارند. مک گراث می گوید که نتایج با سطح همخونی در هر گروه مطابقت دارد، با توجه به اینکه گوریل های دشت غربی کمترین تولیدمثل را در بین این سه زیرگونه در 130 سال گذشته داشته اند، و گوریل های کوهستانی “به طور استثنایی” بیش از هر میمون دیگری تولیدمثل می کنند. ، از جمله گروه های انسانی مانند نئاندرتال ها که دارای فرزندان هستند. در همین حال، گوریل دشت شرقی جایی در وسط قرار دارد.

او می‌گوید به نظر نمی‌رسد که محیط با اعوجاج چهره مرتبط باشد. در واقع، گوریل های کوهستانی در مناطق طبیعی حفاظت شده با علف، برگ و شاخه های فراوانی که می خورند زندگی می کنند. با توجه به ترجیحات جانبی جویدن، دانشمندان هیچ ارتباطی بین عدم تقارن صورت و فرسایش دندان پیدا نکردند و بنابراین فرضیه قبلی را رد کردند.

مک گراث می گوید که نخستی ها ممکن است تکامل یافته باشند تا عدم تقارن صورت را به عنوان نشانه ای از یک جفت ناسالم تشخیص دهند. در مطالعات قبلی، هم انسان ها و هم حیوانات تمایل بیشتری به چهره های متقارن نشان دادند. او می‌گوید: «فکر می‌کنم این امکان واقعاً جالبی است. اساساً، این تقارن نوعی شاخص قابل اعتماد از تناسب ژنتیکی است [individual]? من فکر می کنم کار ما از این ایده حمایت می کند.”

با این حال، او می‌گوید، وقتی جمعیت‌ها کوچک هستند – مانند مورد گوریل‌های کوهستانی – گزینه‌های جفت‌گیری محدود است.

مک گرات می‌گوید در حالی که گوریل‌های کوهستانی بیشترین تلاقی را دارند، گوریل‌های دشت غربی و گوریل‌های دشت شرقی در دهه‌های اخیر شاهد کاهش قابل توجه جمعیت بوده‌اند که عمدتاً به دلیل بیماری‌های انسانی و شکار غیرقانونی است.

این احتمالاً بر میزان همخونی تأثیر می گذارد، که به نظر می رسد در نتایج اولیه مطالعه در طول زمان منعکس شود. او می گوید: «ما می بینیم که تقارن صورت در هر سه گروه در طول زمان افزایش می یابد. “این با آنچه که ما از داده های ژنتیکی می دانیم، مطابقت دارد که همخونی یک مشکل مداوم است.”

مرجع مجله: مجموعه مقالات انجمن سلطنتی BDOI: 10.1098/rspb.2021.2564