هپاتیت: افزایش مرموز موارد در کودکان با ویروسی که بی ضرر تلقی می شود مرتبط است

دو مطالعه افزایش مرموز موارد هپاتیت غیرقابل توضیح در بین کودکان را با ویروس 2 مرتبط با آدنو مرتبط دانسته اند که تقریباً همه را در اوایل کودکی آلوده می کند.

توسط مایکل لو پیج

دو مطالعه مستقل روی کودکان در بریتانیا که دچار آسیب کبدی غیرقابل توضیح یا هپاتیت شدند، تقریباً در همه آنها ویروسی به نام ویروس مرتبط با آدنو 2 را یافتند، اما نه در سایر کودکان مشابه. تقریباً همه کودکان مبتلا به هپاتیت دارای یک نوع ژنتیکی هستند که بر پاسخ ایمنی آنها تأثیر می گذارد.

ویروس 2 مرتبط با آدنو یا AAV2 یک ویروس رایج است که تقریباً همه را در اوایل دوران کودکی تحت تأثیر قرار می دهد، اما قبلاً تصور نمی شد که باعث بیماری شود. این ویروس می‌تواند DNA خود را در ژنوم سلول‌های آلوده ادغام کند و در نتیجه به طور نامحدود در بدن باقی بماند.

با این حال، AAV2 تا حدودی غیرمعمول است زیرا فقط می تواند در حضور سایر ویروس ها مانند آدنوویروس یا هرپس ویروس تکثیر شود. اما تامپسون از دانشگاه گلاسکو، بریتانیا می گوید، بنابراین مشخص نیست که آیا AAV2 علت هپاتیت است یا فقط نشانگر عفونت آدنوویروس است.

آنچه نتایج نشان می دهد این است که AAV2 یا ویروس دیگری می تواند از طریق مکانیسم ایمنی ناشناخته در کودکان با استعداد ژنتیکی باعث آسیب کبدی شود.

تامپسون می‌گوید: «ممکن است یک علت با واسطه ایمنی هپاتیت ناشی از ویروس‌ها وجود داشته باشد، اگرچه برای تأیید این فرضیه به کار بیشتری نیاز است.»

او مشکوک است که تعداد کمی از این موارد برای سال‌ها ناشناخته مانده است. در اسکاتلند، به دلیل محدودیت‌های کووید-19، تعداد عفونت‌های آدنوویروسی کمتر از حد معمول بود، پس از کاهش اقدامات، به اوج قابل توجهی در عفونت آدنوویروسی رسید، که ممکن است منجر به بسیاری از موارد هپاتیت در همان زمان شود.

تامپسون می‌گوید: «ما فکر نمی‌کنیم که تعطیلی باعث آن شده باشد، ما همه چیز را به یکباره می‌بینیم.

در آوریل سال جاری، پزشکان در اسکاتلند مجموعه‌ای از موارد کودکان خردسال را گزارش کردند که به آسیب کبدی مبتلا شده‌اند که معمولاً ناشی از ویروس‌های هپاتیت نبوده است. آنتونیا هو، همچنین در دانشگاه گلاسکو، می‌گوید: کودکان ابتدا علائم گوارشی مانند اسهال داشتند و در هفته‌های بعد دچار هپاتیت شدند.

در سراسر جهان، بیش از 1000 مورد هپاتیت ایدیوپاتیک کودکان تا به امروز گزارش شده است. اکثر آنها بهبود یافته اند، اما تا کنون 22 کودک جان خود را از دست داده اند.

هو می‌گوید اعداد واقعی می‌توانند حتی بیشتر هم باشند. بسیاری از کشورها برای ویروس‌های هپاتیت آزمایش نمی‌کنند و بنابراین نمی‌توانند مواردی را که باعث آن‌ها نمی‌شوند شناسایی کنند.

او، تامپسون و همکارانشان برای تعیین علت، تمام DNA و RNA نمونه های خون 9 کودک مبتلا به هپاتیت، 12 کودک سالم هم سن و 13 کودک مبتلا به عفونت آدنوویروس اما بدون آسیب کبدی را توالی یابی کردند. AAV2 در هر 9 کودک مبتلا به هپاتیت یافت شد اما در هیچ یک از کودکان دیگر مشاهده نشد. برای چهار کودک از نه کودک، نمونه کبد در دسترس بود و AAV2 در هر چهار کودک وجود داشت.

این تیم همچنین دریافت که هشت کودک از 9 کودک دارای یک نوع ژنتیکی به نام . HLA-DRB1*04:01 که می تواند پاسخ ایمنی به عفونت را تحت تاثیر قرار دهد. این نوع تنها در 16 درصد از مردم اسکاتلند یافت می شود.

یک تیم جداگانه به رهبری جودیت بروئر در موسسه بهداشت کودکان UCL Great Ormond Street در لندن مطالعه مشابهی را انجام داد و 28 کودک مبتلا به هپاتیت B را با 136 کودک دیگر مقایسه کرد. نتایج تقریباً یکسان بود، به طوری که AAV2 در خون 27 کودک از 28 کودک یافت شد و در سایر کودکان یافت نشد، یا فقط در سطوح بسیار پایین.

تیم بروئر همچنین RNA AAV2 را در پنج نمونه کبد شناسایی کردند، اما آنها قادر به یافتن پروتئین های ویروسی یا دیدن ذرات ویروسی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی نبودند. بروئر می گوید: «این به ما نشان می دهد که یک مکانیسم ویروسی غیر مستقیم وجود دارد.

تامپسون معتقد است که “بسیار بعید” است که SARS-CoV-2 هیچ نقشی در ایجاد این موارد هپاتیت ایفا کند. به عنوان مثال، کودکان آلوده در گذشته بیش از سایرین به COVID-19 مبتلا نمی شدند.

در بریتانیا، تعداد موارد هپاتیت در کودکان در حال حاضر رو به کاهش است. برویر می‌گوید برای انجام مطالعات بزرگ‌تر برای تایید نتایج و تلاش برای کار بر روی مکانیسم اساسی، به همکاری بین‌المللی نیاز است.

تامپسون می‌گوید تا زمانی که اطلاعات بیشتری مشخص نشود، صحبت در مورد درمان‌ها خیلی زود است.