پچ ضد چروک از تزریق میکرونیدل برای ترمیم پوست استفاده می کند

یک پچ پوستی با میکروسوزن‌هایی که mRNA را برای کاهش چین و چروک در موش‌های دارای پوست آسیب‌دیده در برابر اشعه ماوراء بنفش تزریق می‌کند، تکنیکی که می‌تواند برای درمان بیماری‌های پوستی و آرتریت مرتبط با کمبود کلاژن استفاده شود.

توسط گریس وید

استفاده از mRNA برای دستور دادن به بدن برای تولید کلاژن بیشتر – فراوان ترین پروتئین در پوست – چین و چروک را در موش کاهش داد. این درمان ممکن است در درمان سایر اختلالات مرتبط با از دست دادن کلاژن، از جمله برخی از بیماری های پوستی ژنتیکی و آرتریت مفید باشد.

چین و چروک ها تا حدی به این دلیل ایجاد می شوند که پرتوهای فرابنفش خورشید به رشته های کلاژن در پوست آسیب می زند و باعث می شود ساختار و خاصیت ارتجاعی خود را از دست بدهند. درمان‌های پزشکی که از mRNA استفاده می‌کنند، مانند واکسن‌های کووید-۱۹، دستورالعمل‌های ژنتیکی را برای تولید پروتئین به سلول‌های بدن ارائه می‌دهند. بتی کیم از مرکز سرطان MD اندرسون در تگزاس و همکارانش برای آزمایش اینکه آیا می‌توان از این روش برای جایگزینی کلاژن آسیب‌دیده استفاده کرد، mRNA را به موش‌های بدون مو که به مدت 60 روز در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار داشتند، تزریق کردند تا باعث ایجاد چین و چروک شود.

محققان دستور ژنتیکی کلاژن را در کیسه های پیام رسان مولکولی کوچکی به نام وزیکول های خارج سلولی بسته بندی کردند. آنها سپس به چهار موش پنج دوز از این وزیکول‌های خارج سلولی تزریق کردند، در حالی که چهار موش دیگر یک درمان موضعی با رتینوئید – یک داروی رایج پیری پوست – دریافت کردند. یک چهار گروه جداگانه از موش ها تحت درمان یا قرار گرفتن در معرض نور UV قرار نگرفتند.

کیم و تیمش از تصویربرداری میکروسکوپی برای ردیابی تعداد چین و چروک‌های موش‌ها استفاده کردند. پس از 28 روز، موش‌هایی که mRNA را تزریق کردند، به‌طور میانگین به همان اندازه چین و چروک داشتند که موش‌هایی که در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار نگرفته بودند، و نیمی از موش‌هایی که با رتینوئید درمان شده بودند، چین و چروک داشتند.

این اثر به آرامی در طی چهار هفته دیگر محو شد و چین و چروک ها پس از 56 روز به سطح قبل از درمان بازگشتند. با این حال، آزمایش بعدی نشان داد که تحویل mRNA از طریق یک پچ پوستی با میکروسوزن‌ها باعث کاهش چین و چروک‌ها در موش‌ها حدود دو برابر مدت زمان تزریق می‌شود.

نیکلاس گولاتی در بیمارستان Mount Sinai در نیویورک می گوید: این اولین درمان mRNA پوست است که یک روش جدید برای ارائه داروی mRNA است. در حال حاضر، mRNA ها درون حامل‌هایی به نام نانوذرات لیپیدی محصور شده‌اند که می‌توانند واکنش ایمنی بیش از حد فعال را تحریک کنند و باعث التهاب و حتی آنافیلاکسی شوند. وزیکول های خارج سلولی این واکنش را کاتالیز نمی کنند، زیرا به طور طبیعی در بدن رخ می دهند. در واقع، موش‌های تحت درمان با mRNA جایگزین کلاژن، قرمزی یا تورم نداشتند.

کیم می گوید: «کاربرد این نوع فناوری بی حد و حصر است. نه تنها می توان از آن برای مراقبت از پوست استفاده کرد، بلکه می توان از آن برای درمان اختلالات ژنتیکی و حتی سرطان ها نیز استفاده کرد.

به عنوان مثال، تزریق mRNA می تواند آرتروز را درمان کند، که زمانی رخ می دهد که غضروف غنی از کلاژن که مفاصل را تحت فشار قرار می دهد، خراب شود. او می گوید که این فناوری همچنین می تواند با انواع مختلف mRNA ها برای درمان سرطان مغز استفاده شود، زیرا وزیکول های خارج سلولی می توانند سد خونی مغزی را دور بزنند و از رسیدن پاتوژن ها و بسیاری از داروها به مغز جلوگیری کنند.

برای دریافت خلاصه ای از تمام اخبار سلامت و تناسب اندام که باید بدانید، هر شنبه برای دریافت خبرنامه سلامت رایگان ما ثبت نام کنید.