ربات خوددرمان پس از ضربه چاقو بهبود می یابد و سپس آنجا را ترک می کند

یک ربات ساده حاوی حسگرهایی است که می تواند آسیب را تشخیص دهد، ربات را متوقف کند، خود را ترمیم کند و به ربات دستور دهد تا دوباره حرکت کند.

توسط کارملا بداویچ کالاهان

ربات چهارپای انعطاف پذیر می تواند آسیب را حس کند و تا زمان بهبودی از حرکت باز بماند.

ربات های ساخته شده از مواد نرم و قابل تغییر شکل می توانند شکل بدن خود را تغییر دهند و از بافت های بیولوژیکی مانند ماهیچه های اندام مصنوعی تقلید کنند. اما چون نرم است ممکن است در معرض آسیب قرار گیرد. هیدن بای از دانشگاه نورث وسترن در ایلینویز و همکارانش یک ربات ساده و نرم ساختند که می تواند آسیب دیدگی را تشخیص دهد و سپس قبل از ادامه حرکت خود را ترمیم کند.

این ربات حدود 12 سانتی‌متر قد دارد و شبیه حرف X است. با استفاده از هوای فشرده که از طریق بدنش وارد می‌شود حرکت می‌کند و آن را موج‌دار می‌کند و چهار پایش را بالا می‌برد. بالای ربات با لایه ای از حسگرهای خود ترمیم شونده پوشیده شده است که از مواد لاستیکی شفاف ساخته شده است که حرکت ربات را ردیابی می کند. اگر سنسور بریده شود، طرف‌های در معرض آن واکنش شیمیایی پیدا می‌کنند و به آن اجازه می‌دهند دوباره به هم جوش بخورند.

محققان «هوش آسیب» ربات را با شش ضربه زدن به یک سنسور در پا آزمایش کردند. حدود یک دقیقه مکث کنید تا حسگر بعد از هر برش بازیابی شود و سپس حرکت را از سر بگیرد. در آزمایشی دیگر، سنسورهای پاهای ربات را یکی یکی زدند. پس از هر ضربه چاقو، ربات برای چند دقیقه می ایستد تا بهبود یابد و سپس راه رفتن خود را در پاسخ به آسیب تغییر می دهد. پی می‌گوید: «ما واقعاً سعی کردیم این حسگرها را به بهترین شکل ممکن شکنجه کنیم.

برام وندربرگت از دانشگاه آزاد بروکسل در بلژیک می گوید که تسلط بر اجزای خود ترمیم شونده برای روبات ها آنها را پایدارتر می کند، زیرا فقط قسمت هایی که برای خود ترمیم بیش از حد آسیب دیده اند – مثلا سوخته شدن یا پوشیده شدن در مواد شیمیایی – باید این کار را انجام دهند. دور انداخته شود.

در نهایت، ربات‌های نرم با قطعات خود ترمیم‌شونده می‌توانند برای کار در محیط‌های خطرناک استفاده شوند، در حالی که حسگرهای خود تعمیری می‌توانند در دستگاه‌های پوشیدنی، مانند لباس‌های فضایی که می‌توانند به آسیب‌های ناشی از زباله‌های فضایی واکنش نشان دهند، ادغام شوند.

مرجع مجله: علم پیشرفت می کندDOI: 10.1126/sciadv.abo3977