چاقی ممکن است سلول های ایمنی که از پسوریازیس جلوگیری می کنند را از بین ببرد

چاقی سلول های ایمنی ضد التهابی در پوست موش ها را مختل می کند و حساسیت حیوانات به علائم پسوریازیس را افزایش می دهد. این کشف می تواند به ما درباره درمان های جدید برای بیماری پوستی بگوید و توضیح دهد که چرا با چاقی مرتبط است.

پسوریازیس – وضعیتی که در آن سلول‌های پوست در لکه‌های خشک و پوسته‌دار ایجاد می‌شوند – در افراد چاق دو برابر بیشتر از افراد بدون آن شایع است.

چوران لی از دانشگاه اموری در آتلانتا، جورجیا، می گوید: «در پوست تعادل ظریفی بین سلول های ایمنی پیش التهابی و ضد التهابی وجود دارد. او می گوید در حالی که چاقی التهاب را افزایش می دهد، مشخص نیست که چگونه بر سلول های T تنظیم کننده که التهاب را کنترل می کنند، تأثیر می گذارد.

لی و همکارانش سلول‌های T تنظیم‌کننده را در پوست، طحال، ریه‌ها و غدد لنفاوی موش‌ها مورد تجزیه و تحلیل ژنتیکی قرار دادند. آنها یک زیرمجموعه منحصر به فرد از سلول ها را شناسایی کردند که در پوست جوندگان غالب هستند، گروهی که در نمونه های پوست انسان نیز فراوان بود.

محققان سپس شش موش را فاقد این سلول‌ها اصلاح ژنتیکی کردند و کرمی را روی گوش‌هایشان زدند که علائمی شبیه پسوریازیس مانند ضخیم شدن پوست ایجاد می‌کند. پس از یک هفته، پوست این حیوانات به طور متوسط ​​حدود 50 درصد ضخیم‌تر از پوست چهار موش دارای سلول‌های ضدالتهابی بود که کرم را روی گوش‌هایشان هم زده بودند. این نشان می دهد که سلول ها از علائم جلوگیری می کنند پسوریازیس

برای درک تأثیر چاقی، محققان به یک گروه چهار موش جداگانه به مدت 16 هفته رژیم غذایی پرچرب دادند. به طور متوسط، پوست این حیوانات سلول‌های T تنظیمی کمتری داشت و نسبت به نمونه‌های پوست پنج موش با رژیم غذایی معمولی نسبت به کرم واکنش‌پذیرتر بود.

این نتایج با هم نشان می دهد که چاقی سلول های ایمنی ضد التهابی را که برای پیشگیری از پسوریازیس ضروری هستند، مختل می کند. آلیسون ارلیچ از واکسال درماتولوژی در واشنگتن دی سی می گوید: آنها همچنین پیشنهاد می کنند که “رژیم غذایی پرچرب به طور بالقوه عامل اصلی پسوریازیس و التهاب مرتبط با پوست است.” او می گوید که این بدان معناست که مداخلات تغذیه ای ممکن است به درمان این بیماری کمک کند.

محققان همچنین دریافتند دارویی به نام پیوگلیتازون که فعالیت تنظیمی سلول های T را تقویت می کند، التهاب پوست را در موش های چاق کاهش می دهد. لی به من می گوید: «نکته جالب در مورد این دارو این است که این دارو نیز یک داروی دیابت نوع 2 است. او می‌گوید برخی از مطالعات نشان می‌دهند که افراد مبتلا به دیابت در حین مصرف این دارو در معرض خطر کمتری برای ابتلا به پسوریازیس هستند، که نشان می‌دهد این دارو می‌تواند شرایط پوستی را نیز درمان کند.

با این حال، مشخص نیست که آیا این نتایج به انسان نیز ترجمه می شود یا خیر. لی می‌گوید گام بعدی بررسی این موضوع است که چگونه این زیرمجموعه سلول‌ها بین انسان‌های مبتلا به پسوریازیس و چاقی در مقابل افرادی که یکی از این بیماری‌ها یا هیچ کدام از این بیماری‌ها را دارند، متفاوت است.