تراشه رایانه چرم قارچی را می توان به راحتی بازیافت کرد

پایه تراشه‌های کامپیوتری و باتری‌ها معمولاً از پلاستیک غیرقابل بازیافت ساخته می‌شوند، اما استفاده از چرم از نوع خاصی از قارچ در عوض باعث کاهش ضایعات الکترونیکی می‌شود.

توسط الکس ویلکینز

استفاده از پوست قارچ برای ساخت پایه چیپ‌های کامپیوتری و باتری‌ها، بازیافت آن‌ها را آسان‌تر می‌کند.

تمام مدارهای الکترونیکی که از فلزات رسانا ساخته شده اند، باید در یک پایه عایق و خنک به نام زیرلایه قرار گیرند. تقریباً در هر تراشه رایانه ای، این بستر از پلیمرهای پلاستیکی غیرقابل بازیافت تشکیل شده است که اغلب در پایان عمر تراشه دور ریخته می شوند. این به تولید سالانه 50 میلیون تن زباله الکترونیکی کمک می کند.

مارتین کالتنبرونر از دانشگاه یوهانس کپلر در لینز آلمان می‌گوید: «زیر بستر به خودی خود سخت‌ترین بازیافت است. همچنین بخش عمده ای از لوازم الکترونیکی است و کمترین ارزش را دارد، بنابراین اگر تراشه های خاصی دارید که ارزش واقعاً بالایی دارند، ممکن است بخواهید آنها را بازیافت کنید.

کالتن برونر و همکارانش اکنون سعی کرده اند از پوست قارچ استفاده کنند گانودرما لوسیدوم برای خدمت به عنوان یک بستر الکترونیکی زیست تخریب پذیر.

این قارچ که معمولاً روی چوب در حال پوسیدگی رشد می‌کند، پوستی تشکیل می‌دهد تا از میسلیوم خود، بخشی ریشه‌مانند از قارچ، در برابر باکتری‌های خارجی و سایر قارچ‌ها محافظت کند. پوست روی سایر قارچ هایی که محققان آزمایش کردند رشد نکرد. هنگامی که آنها چرم را استخراج و خشک کردند، دریافتند که انعطاف پذیر است، یک عایق خوب است، می تواند دمای بیش از 200 درجه سانتیگراد (390 درجه فارنهایت) را تحمل کند و ضخامتی مشابه ضخامت یک ورق دارد – خواص خوب یک بستر دایره ای. .

کالتن برونر می گوید اگر دور از رطوبت و اشعه ماوراء بنفش نگهداری شود، احتمالاً صدها سال دوام می آورد، بنابراین برای عمر دستگاه الکترونیکی مفید خواهد بود. مهمتر از آن، می تواند در حدود دو هفته در خاک تجزیه شود و به راحتی قابل بازیافت باشد.

کالتن برونر و تیمش دایره های فلزی را روی پوست قارچ ساختند و نشان دادند که تقریباً به همان خوبی که روی پلیمرهای پلاستیکی استاندارد کار می کنند، کار می کنند. این زیرلایه حتی پس از خم شدن بیش از 2000 بار نیز کارایی خود را حفظ می کند و محققان نشان دادند که می تواند در هسته باتری دستگاه های کم مصرف مانند سنسورهای بلوتوث نیز کار کند.

محققان امیدوارند که بستر قارچ بتواند در وسایل الکترونیکی که برای دوام طولانی طراحی نشده اند، مانند حسگرهای پوشیدنی یا کارت های رادیویی استفاده شود، اما آنها ابتدا باید توانایی آن را برای کار در فرآیندهای الکترونیکی صنعتی فعلی نشان دهند.

اندرو آداماتسکی از دانشگاه غرب انگلستان در بریستول بریتانیا می گوید: «نمونه های اولیه تولید شده فوق العاده هستند و نتایج شگفت انگیز هستند. او می‌گوید که ترکیب پوست مرده قارچی با تکه‌هایی از مواد قارچی زنده که برای کاربردهای بالقوه مانند پوست حسی برای ساختمان‌ها و روباتیک تطبیقی ​​توسعه می‌یابند، می‌تواند به توسعه دستگاه‌های پوشیدنی قارچی کمک کند.

مرجع مجله: پیشرفت علمDOI: 10.1126 / sciadv.add7118