تکامل انسان: شکل مغز در 160000 سال گذشته به سختی تغییر کرده است.

تجزیه و تحلیل فسیل ها نشان می دهد که تغییرات در شکل مغز در طول تکامل انسان مربوط به تغییرات در صورت است، نه تغییرات در خود مغز.

توسط لوک تیلور

یک مطالعه نشان می دهد که تغییر فیزیکی جمجمه انسان در 160000 سال گذشته ممکن است ناشی از تغییرات در چهره ناشی از تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی باشد، نه از رشد مغز که قبلا تصور می شد.

جمجمه یا مغز انسان‌های مدرن اولیه با قدمت 200000 سال از نظر اندازه تفاوت چندانی با جمجمه امروزی ندارد، اما شکل بسیار متفاوتی دارد که نشان می‌دهد مغز در طول زمان گردتر شده است.

فرضیه اصلی این است که تغییرات در رفتار، مانند توسعه ابزار و هنر، باعث شکل گیری شده است مرد عاقل برای تغییر مغز و در نتیجه جمجمه ای که از آن محافظت می کند.

اما شواهد فسیلی کمیاب است و نیروهای زیادی در تعامل هستند. برای مثال جمجمه ای با صورت بزرگ آسان است که مغز بزرگی داشته باشد، اما صورت کوچک کار را پیچیده می کند.

کریستوف زولیکوفر از دانشگاه زوریخ در سوئیس و همکارانش برای بررسی علل زمینه‌ای دگرگونی مغز، جمجمه‌های 50 انسان‌نما را که در اتیوپی و اسرائیل یافت شده بودند، به‌صورت دیجیتالی بازسازی کردند. H. عاقل در كنار انسان راست قامت و نمونه های نئاندرتال برای مقایسه. سپس مدل های سه بعدی فسیل ها با 125 نمونه انسان مدرن مقایسه شد.

مقایسه مغز کودکان اولیه مدرن با مغز بزرگسالان برای اولین بار به محققان اجازه داد تا نقش مغز در رشد جمجمه را جدا کنند.

تیم زمانی که اندازه و نسبت جمجمه ها را کشف کردند شگفت زده شدند H. عاقل نوزادان 160000 سال پیش بسیار شبیه به نوزادان امروزی بودند، بزرگسالان به طور قابل توجهی متفاوت از بزرگسالان امروزی بودند، با صورت های بسیار بلندتر و ویژگی های تیزتر.

چهره انسان تا حدود 20 سالگی به رشد خود ادامه می دهد، اما مغز تا سن 6 سالگی به حدود 95 درصد اندازه بزرگسالان خود می رسد.

زولیکوفر می‌گوید اگر فسیل‌های نوزاد – با مغزهای تقریباً رشد یافته – شبیه موجودات زنده بودند، اما فسیل‌های بالغ جمجمه‌های کاملاً متفاوتی داشتند، می‌توانیم رد کنیم که شکل مغزها به‌طور چشمگیری تغییر کرده است. و اگر مغز این تغییر را هدایت نمی کند، باید به دنبال چیز دیگری مانند تنفس، خوردن یا حرکت باشیم.

محققان با احتیاط تصور می کنند که تغییر در رژیم غذایی یا کاهش نیاز به اکسیژن می تواند عامل این امر باشد.

صورت انسان‌های امروزی بسیار کوچک‌تر و با شکاف‌های ظریف‌تر از صورت اجدادشان است. مطالعات نشان می دهد که این تغییر زمانی سرعت گرفت که شکارچیان و شکارچیان در حدود 12000 سال پیش کشاورز شدند و غذاهای نرم تری خوردند، احتمالاً به دلیل بار کمتری بر روی جمجمه ناشی از جویدن.

کریس استرینگر در موزه تاریخ طبیعی لندن می گوید نویسندگان حق دارند در فرضیه های خود محتاط باشند.

او می گوید شواهد کمی دال بر تغییرات قابل توجه در رژیم غذایی بین عصر حجر میانی و اواخر که این تغییرات اتفاق افتاد وجود دارد. در میان بسیاری از علل احتمالی، کاهش دریافت اکسیژن می‌تواند محتمل‌تر باشد زیرا انسان‌ها قفسه‌های سینه‌ای کوچک‌تر ایجاد کرده‌اند و ظرفیت ریه‌شان پایین‌تر است.

مرجع مجله: PNASDOI: 10.1073/pnas.2123553119

مشترک شدن در «داستان انسانی ما»، یک خبرنامه ماهانه رایگان در مورد انقلاب در باستان شناسی و تکامل انسان