فیل های آفریقایی وحشی ممکن است خود را اهلی کرده باشند

فیل های وحشی یکی از معدود گونه هایی هستند که نشانه هایی از خود اهلی شدن را نشان می دهند. این پدیده تنها قبلاً در انسان و بونوبوها، نخستی‌های نزدیک به هم، ثبت شده است.

انسان ها حیوانات را برای به حداکثر رساندن ویژگی هایی مانند دوستی، معاشرت و خلق و خوی مطیع در فرآیندی به نام اهلی کردن پرورش داده اند. برخی از محققان بر این باورند که انسان‌ها و بونوبوها ممکن است فرآیند مشابهی را طی کرده باشند، اما این کار را به طور طبیعی برای خود انجام داده‌اند.

لیمور راویو از موسسه روانشناسی ماکس پلانک در هلند این سوال را مطرح کرد که آیا گونه‌های دیگر نیز خودشان اهلی شده‌اند. تصمیم گرفتم با فیل های ساوانای آفریقا شروع کنم (لوکسودونتا آفریقا، نوعی که او قبلاً با آن آشنا بود. او و همکارانش به نحوه مقایسه فیل ها با بونوبوها نگاه کردند (ماهی تابه ای) و انسان در 20 مقیاس مختلف.

آنها دریافتند که هر سه گونه رفتارهای مشابهی از خود نشان می دهند و ویژگی های فیزیکی خاصی دارند. فیل ها مانند بونوبوها و انسان ها اجتماعی، بازیگوش هستند، دوران کودکی طولانی دارند و از فرزندان دیگران در گروه خود مراقبت می کنند. فیل‌های آفریقایی وحشی همچنین دارای استخوان فک کوتاه هستند – ویژگی مشترک بسیاری از حیوانات اهلی – و در پرخاشگری نسبت به دیگران خویشتن داری نشان می‌دهند.

در مرحله بعد، محققان به دنبال اشتراکات بین ژنوم حیوانات خانگی و ژنوم فیل وحشی بودند. آنها با استفاده از مطالعات روی 261 پستاندار مانند گاو، سگ، گربه و اسب، فهرستی از ژن‌هایی که اغلب با اهلی‌سازی مرتبط هستند، تهیه کردند. آنها سپس 674 ژن را شناسایی کردند که احتمال زیادی برای ارث بردن از نسل های قبلی فیل ها وجود داشت.

این تیم دریافت که 79 مورد از آن ژن فیل های آفریقایی با اهلی کردن گونه های دیگر مرتبط است و این ایده را تقویت می کند که فیل ها این ویژگی ها را بدون دخالت مستقیم انسان تکامل داده اند. راویو می‌گوید این مهم است، زیرا فیل‌ها و انسان‌ها ارتباط نزدیکی با هم ندارند، که نشان می‌دهد اهلی شدن می‌تواند به طور همگرا در شاخه‌های متعدد درخت تکاملی پستانداران تکامل یافته باشد.

راویو به حضور فیل های آسیایی مشکوک است (الیفاس ماکسیموس) همچنین نشانه هایی از خود اهلی شدن هستند، اما داده های ژنومی تنها برای فیل های آفریقایی در زمان تحقیق در دسترس بود. او می‌گوید این امکان وجود دارد که سایر حیوانات اجتماعی بسیار باهوش مانند دلفین‌ها، نهنگ‌ها و طوطی‌ها نیز ممکن است خود اهلی‌سازی شده باشند.

ملیندا زیدر در موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان در واشنگتن دی سی با اصطلاح خود اهلی کردن سروکار دارد. او می گوید اهلی شدن یک فرآیند متقابل بین دو گونه است، به این معنی که هیچ یک از گونه ها به تنهایی نمی توانند این کار را انجام دهند. شباهت‌هایی به اهلی‌سازی وجود دارد که کشف آنها جالب است، اما با نامیدن آن اهلی کردن، آب‌ها را گل آلود می‌کنند.»

راویو می گوید که اگرچه خود اهلی کردن ممکن است “ایده ای بسیار عجیب” به نظر برسد، اما باز هم ارزش بررسی این پدیده را دارد، حتی اگر توضیح دیگری در دست باشد. راویو و تیمش اکنون به دنبال نشانه هایی از خود اهلی شدن در فوک ها، دلفین ها، نهنگ ها و خفاش ها هستند.