قدیمی ترین نشانه های اسب سواری در بقایای انسان 5000 ساله یافت می شود

قدیمی ترین شواهد اسب سواری در اسکلت های انسانی 5000 ساله از جنوب شرقی اروپا یافت شده است.

استخوان‌های 9 مرد از قبرهای بلغارستان، مجارستان و رومانی، نشانه‌های بارز اسب‌های سواری را با الگوهای سایش روی ستون فقرات، پاها و لگن نشان می‌دهد.

استفاده از اسب سواری به عنوان یکی از تحولات کلیدی در تاریخ تلقی می شود، زیرا به مردم کمک کرد دامپروری کنند، تجارت و مهاجرت را تقویت کرد و در نهایت جنگ را تغییر داد.

مارتین تراتمن از دانشگاه هلسینکی فنلاند می‌گوید: «به طور ناگهانی، مردم می‌توانند پنج برابر سریع‌تر حرکت کنند و 10 برابر بیشتر از آنچه قبلا می‌توانستند حمل کنند، حمل می‌کنند – این یک انقلاب است.

مدت‌ها گمان می‌رفت که اولین اهلی‌کننده اسب‌ها یامنایا بودند، گله‌داران گاو که از استپ‌های اوراسیا در شمال دریای سیاه و کوه‌های قفقاز سرچشمه می‌گرفتند. آنها بیشتر اروپا را تحت استعمار خود درآوردند که برخی از باستان شناسان آن را یک حمله مرگبار می دانند.

ردی از شیر اسب در تکه های رگ های آنها یافت شده است. اگرچه این نشان می دهد که مردم اسب نگهداری می کردند، اما ممکن است این کار را ابتدا برای شیر و گوشت خود انجام داده باشند، بنابراین مشخص نیست که اولین بار از چه زمانی اسب سواری را آغاز کردند.

تیم Trautmann بقایای 217 اسکلت انسانی را که قبلاً در بلغارستان، مجارستان، رومانی و صربستان پیدا شده بود، برای نشانه‌هایی از سایش استخوان‌های آنها که می‌تواند نشان‌دهنده اسب سواری باشد، تجزیه و تحلیل کردند. قدمت آن بین 3000 تا 7000 سال پیش است. ولکر هاید، عضو تیم، همچنین از دانشگاه هلسینکی می‌گوید: «استخوان بافت زنده‌ای است و اگر در طول زندگی‌تان فعالیت‌های خاصی انجام داده‌اید، عضلات و رباط‌های متصل به استخوان فشار وارد می‌کنند».

چندین ویژگی قبلاً به عنوان ویژگی های متمایز اسب سواری پیشنهاد شده است، زیرا گاهی اوقات در افراد مدرن که زمان زیادی را بر روی اسب می گذرانند، یافت می شوند. آنها شامل ساییدگی سطوح فوقانی و تحتانی مهره های ستون فقرات هستند که در اثر حرکت بالا و پایین اسب در معرض آن قرار می گیرد.

یکی دیگر از نشانه های احتمالی، ناحیه ضخیم تر و خشن تر است که در آن عضلات ران به استخوان های ران می پیوندند، که نشان دهنده استفاده زیاد از ران ها است، که ممکن است به دلیل نیاز اسب به گرفتن پاها باشد. تراتمن می گوید: “رشد استخوانی اضافی وجود دارد تا ناحیه ای که رباط-استخوان به هم می رسند بزرگتر شود، بنابراین نیرو را بهتر پخش می کند.”

این تیم تمام اسکلت ها را برای شش ویژگی متمایز ارزیابی کرد. پنج نفر قوی ترین شواهد سواری را با پنج یا بیشتر نشان دادند. چهار اسکلت دیگر چهار مورد از علائم را نشان دادند. هر 9 نفر مرد بودند و مربوط به 4500 تا 5000 سال پیش بودند.

اما ویلیام تیلور از دانشگاه کلرادو بولدر می‌گوید که انواع دیگر شواهد سواری، مانند بقایای افسار، تا حدود 1000 سال بعد در پرونده‌های باستان‌شناسی این منطقه دیده نمی‌شوند. او واقعاً این منطقه استپی را به عنوان خانه بزرگ می‌کند، اما ما نزدیک به هزار سال با ما فاصله داریم.»

او می‌گوید الگوهای پوشیدن روی استخوان‌ها شواهد قطعی اسب‌سواری نیست، زیرا می‌تواند ناشی از فعالیت‌های دیگری مانند سواری بر گاری گاو باشد. ما آن نوع داده‌هایی را نداریم که من می‌خواهم ببینم که به اسکلت‌های انسان اجازه دهد سوارکاری را در مقایسه با سایر فعالیت‌ها ردیابی کنند.»