کووید-19: مشکلات حافظه در افرادی که حس بویایی خود را از دست می دهند، شایع تر است

صرف نظر از شدت بیماری، افرادی که پس از کووید-19 از دست دادن بویایی را تجربه می کنند، نسبت به افرادی که حس بویایی خود را دوباره به دست می آورند یا هرگز از دست نمی دهند، بیشتر در معرض مشکلات شناختی هستند.

توسط گریس وید

از دست دادن مداوم بویایی نسبت به شدت بیماری، شاخص بهتری برای تداوم علائم شناختی پس از ابتلا به کووید-19 است.

یکی از علائم رایج کووید-19 از دست دادن ناگهانی بویایی است. تحقیقات قبلی نشان داده است که از دست دادن بویایی می تواند یک علامت هشدار دهنده اولیه بیماری آلزایمر و سایر شرایط باشد. شواهد نشان می‌دهد که کووید-۱۹ می‌تواند منجر به مشکلات عصبی طولانی‌مدت مانند مشکل در تمرکز و از دست دادن حافظه شود.

گابریلا گونزالس آلمان از دانشگاه پاپی کاتولیک آرژانتین در بوئنوس آیرس و همکارانش برای اینکه ببینند از دست دادن بویایی به دلیل COVID-19 با علائم شناختی مداوم مرتبط است یا خیر، داده‌های 766 بزرگسال 60 ساله یا بالاتر را بدون سابقه عفونت تجزیه و تحلیل کردند. اختلال شناختی. همه آنها تحت آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) در یک کلینیک آزمایش کووید-19 در آرژانتین قرار گرفتند و تقریباً 90 درصد آنها مثبت شدند.

محققان داده‌های مربوط به شدت بیماری را جمع‌آوری کردند و از شرکت‌کنندگان خواستند حداقل سه ماه پس از آزمایش کووید-19، یک تست بوییدن و یک سری ارزیابی‌های شناختی را تکمیل کنند.

آنها دریافتند که دو سوم افرادی که آزمایش کووید-19 مثبت داشتند، نوعی اختلال حافظه داشتند و برای نیمی از این گروه، آنقدر شدید بود که در زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد کرد.

علاوه بر این، افرادی که هنوز سه ماه پس از آسیب، از دست دادن بویایی داشتند، 1.5 برابر بیشتر از افرادی که هرگز حس بویایی خود را از دست نداده بودند یا واقعاً به دست نیاورده بودند، در معرض آسیب شناختی دائمی بودند. گونزالس آلمان می گوید که این بدون توجه به شدت جراحت یا اینکه آیا آنها نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند، وجود داشت.

فردریک مونیر از دانشگاه کوئینزلند استرالیا می گوید: این یافته ها از این ایده حمایت می کند که ویروس کرونا ممکن است از طریق بینی وارد مغز شود. دانشمندان می توانند زمان زیادی را برای بررسی احتمالات دیگر برای چگونگی ورود ویروس به مغز تلف کنند، اما به نظر می رسد چیزی وجود دارد که ارزش دنبال کردن را داشته باشد.

با توجه به اینکه اکثر سلول های مغز فاقد گیرنده های ACE2 هستند که ویروس به طور معمول از آنها برای شکستن به سلول ها استفاده می کند، مشخص نیست که آیا علائم شناختی ناشی از عفونت مستقیم مغز است یا خیر. ما می‌دانیم که ویروس کرونا می‌تواند سلول‌های بینی را آلوده کند: التهاب حاصل در این سلول‌ها می‌تواند نورون‌های بویایی را که بو را تشخیص می‌دهند مختل کند و باعث از دست دادن ناگهانی بویایی شود. اما یک مطالعه سلولی که ماه گذشته منتشر شد نشان می‌دهد که ویروس کرونا ممکن است تونل‌های کوچکی در سلول‌های بینی بسازد و از طریق آنها عبور کند تا سلول‌های مغز را آلوده کند. اگر چنین باشد، می تواند توضیحی ممکن برای رابطه بین از دست دادن بویایی و برخی علائم شناختی ارائه دهد.

گونزالس آلمان و تیمش به جذب بیماران و برنامه ریزی برای پیگیری آنها به مدت چهار سال ادامه خواهند داد. آنها نه تنها امیدوارند در مورد اثرات درازمدت عفونت COVID-19 بر شناخت بیشتر بیاموزند، بلکه مکانیسمی را که حس بویایی را به مشکلات حافظه مرتبط می‌کند، درک کنند.

گونزالس آلمن می‌گوید: «نشانه‌های زیادی وجود دارد که ما را به این فکر می‌کند که شاید فرآیندهای بیولوژیکی در اختلالات شناختی COVID-19 می‌تواند مانند اختلالات نورودژنراتیو باشد.»

این تحقیق در 31 ژوئیه در کنفرانس بین المللی جامعه آلزایمر در سن دیگو، کالیفرنیا ارائه شد.