گیرنده های عصب واگ ممکن است کلید کنترل التهاب باشند

محققان گیرنده‌هایی را در اعصاب واگ موش‌ها شناسایی کرده‌اند که به کنترل التهاب کمک می‌کنند، که می‌تواند درمان بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید را که در آن مسیر ممکن است نادرست عمل کند، بهبود بخشد.

توسط گریس وید

گیرنده های خاص در عصب واگ به تشخیص و کنترل التهاب در موش کمک می کند. اگر همین امر در انسان نیز صادق باشد، این گیرنده‌ها می‌توانند هدفی برای درمان‌های آینده برای بیماری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئید و مولتیپل اسکلروزیس باشند.

کوین تریسی از مؤسسه تحقیقات پزشکی Feinstein در نیویورک می گوید: «التهاب پاسخ بدن ما به آسیب و التهاب است. اگر این رفلکس کنترل نشود، می تواند علیه ما باشد زیرا التهاب بیش از حد به سلول ها آسیب می رساند و به بیماری های مزمن کمک می کند. او می گوید: «وقتی کنترل شود، باعث التیام و بهبودی می شود.

مشخص است که مغز سیگنال هایی را برای کنترل التهاب از طریق عصب واگ ارسال می کند، اما قبلاً مشخص نبود که مغز چگونه می داند چه زمانی التهاب را خاموش کند. تریسی می‌گوید: «ما نمی‌دانستیم چه چیزی باعث ترمزها شده است.

برای تعیین این موضوع، او و همکارانش هشت موش را مورد مطالعه قرار دادند که نیمی از آن‌ها به گونه‌ای مهندسی شده بودند که نوع خاصی از گیرنده در عصب واگ حساس به مولکول‌های التهابی خاص را ندارند.

پروتئین هایی به نام سیتوکین ها محرک های اصلی التهاب هستند، بنابراین محققان نوعی سیتوکین را به موش ها تزریق کردند که باعث تغییر دمای بدن می شود. آنها دریافتند که موش های تراریخته دمای خود را حفظ می کنند در حالی که سایرین دچار هیپوترمی شدند که نشان می دهد گیرنده های عصب واگ برای تشخیص التهاب برای بدن ضروری هستند.

در مرحله بعد، تیم یک مولکول سمی را به یک گروه 19 موش جداگانه تزریق کرد تا طوفان سیتوکین را ایجاد کند، که زمانی رخ می دهد که تولید بیش از حد سیتوکین ها باعث التهاب تهدید کننده زندگی شود. آنها با استفاده از اپتوژنتیک، تکنیکی برای روشن و خاموش کردن سلول ها با استفاده از نور، گیرنده های عصب واگ را در 10 مورد از این موش ها فعال کردند. موش‌ها به‌طور متوسط ​​نیمی از سیتوکین‌هایی تولید کردند که این گیرنده‌ها فعال نبودند و کاهش قابل‌توجهی در آسیب التهابی را تجربه کردند.

روی هم رفته، این نتایج نشان می‌دهد که این گیرنده‌های خاص در عصب واگ نه تنها التهاب را تشخیص می‌دهند، بلکه با ارسال سیگنال‌هایی به مغز در صورت نیاز به توقف پاسخ‌های التهابی، آن را کنترل می‌کنند.

تریسی می گوید این یافته ها به دو دلیل مهم هستند. اولین مورد این است که “روشی جدیدی از تفکر در مورد نحوه تعامل مغز و سیستم عصبی با سیستم ایمنی برای کنترل پیامد عفونت و آسیب ارائه می دهد.” دوم، او می گوید، این گیرنده ها می توانند توسعه درمان های جدید را برای افراد مبتلا به بیماری های مزمن که با التهاب بیش از حد مشخص می شوند، هدایت کنند.

برای مثال، آزمایش‌های بالینی نشان داده‌اند که تحریک عصب واگ با تکانه‌های الکتریکی می‌تواند علائم را کاهش داده و حتی پیشرفت بیماری‌هایی مانند صرع، بیماری التهابی روده و ام اس را کاهش دهد. تریسی می‌گوید این یافته‌ها احتمال ایجاد محرک‌های انتخابی عصب واگ را افزایش می‌دهد که فقط روی گیرنده‌های شناخته شده برای کنترل التهاب عمل می‌کنند، که می‌تواند نتایج درمان را بهبود بخشد.

برای دریافت خلاصه ای از تمام اخبار سلامت و تناسب اندام که باید بدانید، هر شنبه برای دریافت خبرنامه سلامت رایگان ما ثبت نام کنید.